محققان تاثیرات این روش در کشتهای سلولهای سرطانی و سلولهای انسانی پیوندخورده به موش را مشاهده کردند. قدم بعدی این است که بفهمیم این مکانیزم بر روی سلولهای انسانی مؤثر است یا خیر؟
«مالکا کوهنآرمون» محقق ارشد این تحقیقات اظهار داشت: «کشف مکانیزمی انحصاری که بدون آسیبرساندن به سلولهای سالم، سلولهای سرطانی را از بین میبرد و همچنین بر روی انواع سرطانها مؤثر است، بسیار شگفتانگیز است.» دانشمندان بر روی پروتئینهایی که در ساخت و ثبات دوک سلول تاثیر دارند، توجه خود را معطوف کردند. دوک قسمتی از سلول است که وظیفهی ساماندهی مواد ژنی در خلال بخشی از تقسیم سلولی بهنام «میتوز» را دارد.
گروه تحقیقاتی متوجه شد ترکیبات مخصوصی در سلولهای سرطانی، شامل مشتقات مادهی فنانتریدین در کار دوک اختلال ایجاد کرده و باعث میشود کروموزومهای سلول تکثیر نشوند و تقسیم سلول مورد نظر متوقف شود. رشد سرطان را میتوان «میتوز غیرقابل کنترل» دانست، اما با ایجاد سدی در برابر تقسیم سلولی توسط این ماده، این سلولهای سرطانی بهجای پخششدن در بدن از بین میروند.
کوهن در اینباره میگوید: «بر اساس مکانیزمی که ما کشف کردیم، هر چه سلولهای سرطانی بخواهند سرعت بیشتری به فرآیند تکثیر خود بدهند، زودتر ریشهی آنها خشکیده میشود.» گروه تحقیقاتی این روش را بر روی کشت سلولهای سرطانی گرفتهشده از انسان، از جمله سلولهای سرطانی سینه، ریه، تخمدان، رودهی بزرگ، پانکراس، خون و مغز آزمایش کردند که نتیجهی تمام آنها مثبت بود. همچنین دانشمندان این روش را بر روی موشی پیاده کردند که سلولهای سرطانی سینهی انسان که درمانهای کنونی بر روی آن جواب نمیدهد را با خود حمل میکرد و نتیجه این بود که رشد سرطان متوقف شد.
این روش، تنها یکی از روشهای در حال تحقیق برای درمان سرطان است که هدف آن کشتن سلولهای سرطانی و ایجاد حداقل میزان خسارت بر سلولهای غیرسرطانی است. سال گذشته محققان دانشگاه ایالتی جورجیا در آمریکا پروتئینی بهنام «ProAgio» را کشف کردند که میتواند باعث مرگ سلولهای سرطانی شود و فرآیند «آپوپتوسیس» در سلولهای سرطانی را فعال کند. آپوپتوسیس فرآیندی که در آن بدن ما از آن برای پاکسازی سلولهای قدیمی و فرسوده استفاده میکند که این فرآیند برای سلولهای سرطانی چندان خوشایند نیست.
مطالعات قبلی بر روی توقف گلوکزرسانی به سلولهای سرطانی و متوقفکردن پروتئینی بهنام «MCL1» متمرکز بودند. این پروتئین به سلولهای سرطانی کمک میکند که در مقابل فرآیند آپوپتوسیس از خود مقاومت نشان دهند. تحقیقات برای تکمیل این روشها و عملیکردن آنها هنوز ادامه دارد.
برای تکمیل تحقیقات، گروه مطالعاتی بر روی چگونگی مبارزه این مکانیسم پروتئینی با سلولهای سرطانی سینه و پانکراس تحقیقات بیشتری را انجام میدهند. کوهن خاتمه داد: «یافتن مکانیزم و اثبات ارتباط آن در درمان تومورهای پیشرفته راه را برای از بین بردن کامل سرطانهای کشنده بدون آسیبرساندن به سلولهای غیرسرطانی هموار میسازد.»