پژوهشگران تمایل دارند تا بر روی ایدهی پایهای که هیچ چیز خاصی در مورد زمان و مکان ما در طبیعت وجود ندارد، کار کنند، مگر اینکه خلاف آن ثابت شود.
این فرض بر اساس قانون کیهانی است که به این معنا است که نباید مکان ما در جهان خاص در نظر گرفته شود. این بهطور خاص در مقیاسهای بزرگتر از ۲۵۰ میلیون سال نوری صدق میکند، اما از نقطهای به بعد هستی کمی شبیه به پنیر سوئیسی بهنظر میرسد.