دانشمندان گمان می‌کنند توانسته‌اند علت اصلی بیماری اوتیسم را بیابند.
مجله علمی ایلیاد - بر طبق مطالعات جدید انجام شده، علت این بیماری تزریق برخی واکسن‌ها نیست، بلکه دلیل آن می‌تواند وجود بیش از حد ارتباطات مغزی باشد که «سیناپس» نامیده می‌شود. محقق ارشد، «آزاد بُنی»، رییس دپارتمان عصب‌شناسی دانشکده‌ی پزشکی دانشگاه واشینگتن این چنین بیان کرد: «افزایش تعداد سیناپس‌ها منجر به ناسازگاری میان نورون‌ها می‌شود که به رشد مغز و در نهایت میزان یادگیری مرتبط هستند. متاسفانه چگونگی انجام این فرآیند هنوز مشخص نیست.»
اختلال طیفی اوتیسم که به اختصار آن‌را «ASD» می‌نامیم، شرایط ناباروری معمول و متداولی است که در ایالات متحده از هر ۶۸ نفر، یک نفر به آن مبتلا است. گمان می‌شود این اختلال به‌صورت ارثی و ژنتیکی به افراد منتقل می‌شود. با این‌حال شرایط محیطی نیز از دلایل اصلی ابتلا به این اختلال به شمار می‌روند.
تعدادی ژن در بدن انسان مسئولیت ابتلا به اوتیسم را دارند. ۶ ژن از این تعداد ژن‌ها که «ubiquitin ligases» نامیده می‌شوند، مسئول چسباندن برچسب‌های مولکولی که اصطلاحاً «ubiquitin» نامیده می‌شوند، به پروتئین‌ها هستند. این ژن‌ها را به‌عنوان مدیرانی در نظر بگیرید که به کارکنان خود دستور می‌دهند تا پروتئین‌های برچسب‌گذاری شده را چطور به کار بگیرند. آیا می‌توان آن‌ها را حذف کرد؟ آیا می‌توان آن‌ها را به بخش دیگری منتقل کرد؟
برخی کارشناسان عقیده دارند که ژن افراد مبتلا به اوتیسم دارای جهشی است که مانع از صحیح کار کردن ubiquitin ligase آن‌ها می‌شود. برای درک و فهم این‌که چطور این اتفاق می‌افتد، دانشمندان دانشگاه واشینگتن «RNF8» از نورون‌های مخچه موشی را برداشتند.
با از دست دادن این ژن، میزان سیناپسی‌های مغز موش افزایش یافت که این رخداد مستقیماً با توانایی یادگیری موش در ارتباط است. میزان سیناپسی‌های ذهن این دسته از موش‌ها ۵۰ درصد بیشتر از موش‌های دیگری است که ژن RNF8 آن‌ها برداشته نشده است. دانشمندان سپس سیگنال‌های الکتریکی نورون‌های مغز را بررسی کردند و دریافتند که قدرت این سیناپسی‌ها دو برابر بیشتر از حالت عادی هستند.
ASD بر روی مهارت‌هایی که مخچه نقش اصلی را در آن‌ها ایفا می‌کند، مانند زبان، تمرکز و حرکات اثر می‌گذارد. یک هفته بعد، گروه کنترل‌کننده از آسیب وارده به موش‌ها به علت بستن چشم‌های‌شان در هنگام آزمایش، یعنی ۷۵ درصد زمان آزمایش خبر داد. این گروه، فقط ۱.۳ زمان کل آزمایش را پیش رفته بودند.
دانشمندان دریافتند موشی که چشم‌هایش را نبسته بود درحالی‌که آموزش دیده بود، به طور کامل با فرد مبتلا به اوتیسم شباهت ندارد و در واقع آزمایش‌های متعدد دیگری باید برای اثبات فرضیه انجام شوند. اما این آزمایش‌ها می‌تواند رابطه‌ای میان سیناپس‌ها و رفتار بیمار مبتلا نشان دهد که امیدوارم بتوانیم روزی به کمک این آزمایش‌ها، درمانی قاطعانه برای این بیماری بیابیم.
نوشته: رُز مک‌کال
ترجمه: مرضیه فرجی - مجله علمی ایلیاد
ترجمه: مرضیه فرجی - مجله علمی ایلیاد