رصد یک دنباله‌دار خاص در رصدهای خورشید
مجله علمی ایلیاد – رصدخانه‌ی خورشیدی ناسا و آژانس فضایی اروپا «SOHO» و رصدخانه‌ی روابط زمینی و خورشیدی ناسا «STEREO» تصاویر فوق العاده‌ای از دنباله‌داری کوتاه‌مدار به‌نام «96P/Machholz» تهیه کردند.
دنباله‌دار 96P/Machholz در ۱۲ می ۱۹۸۶ توسط اخترشناس آماتوری به‌نام «دونالد مکهولز» کشف گردید. این دنباله‌دار قطری به میزان ۶.۴ کیلومتر دارد و هر ۵.۲۴ سال مداری به دور خورشید گردش می‌کند. این جرم سماوی در ۱۱ میلیون مایلی خورشید به نزدیک‌ترین فاصله با آن می‌رسد؛ فاصله‌ای که برای خورشید بسیار نزدیک تلقی می‌شود. اخترشناسان این دنباله‌دار را جالب توصیف می‌کنند، زیرا ترکیبی غیرعادی دارد و از خانواده‌ای بزرگ و متفاوت به شمار می‌رود. منظور از این خانواده، گروهی از دنباله‌دارها است که مدار مشترکی داشته و از خانواده‌ی دنباله‌دارهای بسیار بزرگتری نشأت می‌گیرند که در طول هزاران سال به بخش‌های کوچکتر تقسیم شده است.
بنا به ادعای دانشمندان، 96P/Machholz از دو گروه دنباله‌دار مجزا است که هر دو توسط دانشمندانی که بر روی دادههای SOHO مطالعه می‌کردند، کشف شده است. اخترشناسان می‌توانند با مطالعه‌ی تکامل فعلی این دنباله‌دار، اطلاعات بیشتری در خصوص ماهیت و منشأ این خانواده پیچیده به‌دست بیاورند.
رصدخانه‌ی SOHO در سال‌های ۱۹۹۶، ۲۰۰۲، ۲۰۰۷، ۲۰۱۲ و ۲۰۱۷ به رصد و مشاهده‌ی 96P/Machholz پرداخت. این دنباله‌دار در ۲۵ اکتبر ۲۰۱۷ وارد گوشه‌ی کم‌نور میدان دید فضاپیما قرار گرفت و قبل از تَرک در ۳۰ اکتبر در گوشه‌ی سمت راست حرکت می‌کرد. SOHO در ۲۶ و ۲۸ اکتبر این دنباله‌دار را از جهت مخالف مدار زمین مشاهده کرد.
اخترشناسان ناسا گفتند: «این مسئله به ندرت در خصوص دنباله‌دارها اتفاق می‌افتد که همزمان از دو موقعیت مختلف در فضا دیده بشوند. ما به جامع‌ترین مشاهدات موازی از 96P/Machholz دست یافته‌ایم.»
هر دو عملیات موفق به اندازه‌گیری‌های قطبی از آن دنباله‌دار شدند. در اندازه‌گیری‌های مربوط به نور خورشید، تمامی امواج نوری پس از گذر از درون واسطه به مسیر یکسانی هدایت می‌شود؛ در این مورد، منظور ما ذرات موجود در دُم دنباله‌دار است. با کنار هم گذاشتن دادههای پولاریزاسیون، اخترشناسان می‌توانند جزئیات ذراتی را که نور از آن‌ها گذشته، استخراج و بررسی نمایند.
دکتر «ویلیام تامسون» ناظر ارشد «STEREO» از مرکز پروازهای فضایی گودارد بیان کرد: «پولاریزاسیون یکی از کارکردهای قوی هندسه است و به‌دست آوردن اندازه‌گیری‌های متعدد می‌تواند اطلاعات بسیار مفیدی درباره‌ی ترکیب و توزیع اندازه‌ی ذرات دُم فراهم کند.»
نوشته: SciNews
ترجمه: منصور نقی‌لو - مجله علمی ایلیاد
ترجمه: منصور نقی‌لو - مجله علمی ایلیاد