این روند «تبارزایش» منعکسکنندهی پدیدهی تبارزایی در زیستشناسی است، اگر چه سیر تکامی زیستی با روند سازگاری برای بقاء اتفاق میافتد، اما سیر تکاملی شیمیایی با مکانیزمهایی که منجر به تولد و مرگ ستارهها میشوند، به وقوع میپیوندد.
دیانای ستارهای
حرکت برخی ستارهها اطراف بازوها و صفحهی مارپیچی کهکشان، باعث سخت شدن شناسایی خواستگاهشان میشود. اما اگر آنها متعلق به یک دسته باشند، آثار شیمیایی مشابهی خواهند داشت. ستارهشناسان برای تشخیص همخانوادههای ستارگان، عناصر شیمیایی آنها را نشانهگذاری میکنند، حتی اگر این ستارهها از هم جدا افتاده باشند. «اِما جفره» و همکارانش دریافتند که میتوانند با الگو گرفتن از زیستِ تکاملی، گامی دیگر رو به جلو بردارند.
جفره میگوید: «این دعوتی از ستارهشناسان است تا به شیوهی جدیدی تاریخ ستارگان و گذشته آنها را تفسیر کنند؛ زیرا از این طریق اطلاعات بسیار بیشتری بهدست میآِید.» این گروه با ترکیب نشانههای ۱۷ عنصر شیمیایی بهعنوان دیانای ستارهای، ۲۲ ستاره را در همسایگی کهکشان ما دستهبندی کردهاند.
نمودار درختی کهکشانی
با استفاده از این روش، این گروه نموداری درختی با سه شاخه از ستارگانی که متعلق به خاستگاههای مختلف هستند را گردآوری کرد. آنها به شکل آزمایشی فرض کردند، ستارهها در بخش انبوهتر یا همان ضخیمتر حلقهی کهکشانی سریعتر از دیگر بخشهای راهشیری متولد میشوند، البته این ایده با دیگر پژوهشها متناقض است. همچنین آنها دریافتند که ممکن است، خاستگاه برخی ستارهها، کهکشان دیگری باشد که سالها قبل با کهکشان راهشیری برخورد کردهاند.
«جوز بلندهاتورن»، در دانشگاه سیدنی استرالیا، آنرا به توالی دیانای انسان تشبیه میکند که میتواند به یافتن اصالت انسانها کمک کند. «مارتین اسپلاند»، متخصص فیزیک نجومی در دانشگاه ملی کانبرا استرالیا، میگوید: «این اثباتی مفهومی است؛ این نمودار درختی منطقی است، اما شما برای یافتن خاستگاه تعداد بسیار بیشتری از ستارهها، باید آنها را بسیار دقیق اندازهگیری کنید.»
این اندازهگیریها میتواند توسط فضاپیمای گایا متعلق به سازمان فضایی اروپا و مرکز مطالعهی APOGEE در آمریکا، تهیه شود و به همین ترتیب سازمان GALAH در استرالیا، از صدها هزار ستاره در اطراف راهشیری اطلاعات لازم را تهیه میکند.