این تباختر بهخاطر فاصله¬اش در نوع خود بیهمتا است. تلسکوپ فضایی «XMM-Newton» این تباختر را در حالی شناسایی کرده که نور آن فاصله¬ای برابر با ۵۰ میلیون سالنوری را طی کرده است تا به ما برسد. تباخترها ستارههای نوترونی مغناطیسی هستند که بهطور منظم دو پرتو را از خود ساطع میکنند. همین مساله باعث شد که ESA بتواند این تباختر را شناسایی کند. این دو پرتو وقتی به درستی در کنار هم قرار گیرند، بهصورت تابشی در میآیند که همزمان با چرخیدن ستاره روشن و خاموش میشود. ستارههای حجیم در پایان چرخهی طبیعی خود، منفجر میشوند و تباخترها را ایجاد میکنند.