۱۴ گونه ژن مرتبط با چاقی شناسایی شد.
مجله علمی ایلیاد - اخیراً تحقیقات زیادی برای شناسایی ژنی که نقش اصلی را در چاقی داشته باشد، انجام شده است؛ اما واقعیت این است که ژن‌ها چنین عملکردی از خود بروز نمی‌دهند. علی‌رغم شواهد قوی مبنی بر اینکه ژن‌های خاصی در چاقی مفرط نقش دارند، اما افزایش وزن شدید را میتوان انواع گوناگونی از ساز و کارها نسبت داد. از ناتوانی برای تنظیم اشتها گرفته تا سوء‌عملکرد در مصرف انرژی. مطالعه‌ی بزرگ مقیاس جدیدی که داده‌های ژنتیکیِ بیش از ۷۰۰،۰۰۰ نفر را بررسی کرده است، موفق به شناسایی ۱۴ گونه‌ی ژنتیکی شد که ارتباط آن‌ها با شاخص توده‌ی بدنی و چاقی مشهود گردیده است.
«جول هیرشورن»، استاد ژنتیک در دانشکده‌ی پزشکی هاروارد و بیمارستان کودکان بوستون، بیان کرد: «اگر ژن‌ها را به‌عنوان گروهی در نظر بگیریم، می‌توانیم ژن‌های خاصی را مشاهده کنیم که حمایت بالایی از ژنتیک دریافت کرده‌اند و به احتمال زیاد کارهایی انجام می‌دهند که بر اساس پیش‌بینی ما، در کنترل وزن بدن حائز اهمیت هستند.»
در این مطالعه‌ی بزرگ، بیش از ۲۵۰ موسسه‌ی تحقیقاتی از اقصی‌نقاط جهان شرکت داشتند و داده‌ها را در ۱۲۵ مقاله‌ی مختلف عرضه کردند. تعداد افرادِ شرکت‌کننده در این مطالعات، ۷۱۸،۸۳۴ نفر بود. یافته‌ها نشان داد که ۱۴ گونه‌ی ژنی مختلف نقش مهمی در کنترل وزن بدن دارند و ۸ ژن اهداف جدیدی برای تحقیقات چاقی برشمرده می‌شود. یکی از اکتشافات، گونه‌ی کُپی در ژنی به‌نام «MC4R» بود. این گونه‌ی ژن که تقریباً در یک نفر از هر ۵۰۰۰ نفر یافت می‌شود، بر تولید پروتئینی که اشتها را تنظیم می‌کند و حامل‌هایی سنگین‌تر از حامل‌هایِ فاقد گونه‌ی ژنتیکی را رقم می‌زند، تاثیر می‌گذارد. در یکی دیگر از اکتشافات، دو گونه در ژن «GIPR» یافت شد. این ژن تقریباً در یک نفر از هر ۴۰۰ نفر وجود دارد.
«روث لوس»، محقق و نویسنده‌ی مقاله، گفت: «مطالعه‌ی ما اهداف بالقوه تازه‌ای را برای اقدامات درمانی فراهم آورده و حتی می‌تواند درمان را برای حامل‌های گونه‌های ژنتیکی شخصی‌سازی کند. اگرچه ما اندکی به درک ویژگی‌های زیستی دلیل افزایش یا کاهش وزن افراد نزدیک شده‌ایم، اما برای پی بردن به ساز و کارهای موثر در این پروسه به تحقیقات بیشتری بر روی هر کدام از ژن‌های شناسایی شده نیاز داریم.»
این مقاله در مجله‌ی Nature Genetics منتشر شده است.
نوشته: ریچ هاریدی
ترجمه: منصور نقی‌لو - مجله علمی ایلیاد
ترجمه: منصور نقی‌لو - مجله علمی ایلیاد