یک گام تا واکسن تومورهای سرطانی!
مجله علمی ایلیاد - محققان در دانشگاه استنفورد، ترکیبی را طراحی کرده‌اند که وقتی به تومور تزریق می‌شود آن‌را همراه با تمام توده‌های سرطانی موجود در بدن از بین می‌برد.
ترکیبی از دو عاملی که سیستم ایمنی را تحریک می‌کنند، واکنشی در سراسر بدن موش‌ها ایجاد کرد و سلول‌های سرطانی را در نزدیکی محل تزریق و خیلی دورتر از نقطه‌ی تزریق اولیه نابود کرد. موفقیت این درمان که برای چند نوع سرطان عملی بود، به این معنا است که آزمایش‌های انسانی به زودی شروع می‌شوند.
آزمایش‌های بالینی در ابتدا مستلزم ۱۵ بیمار دارای «لنفوم» هستند و محققانی که یافته‌های خود را در مجله‌ی Science Translational Medicine با جزئیات منتشر کرده‌اند، امیدوار هستند که نتایج در نمونه‌های انسانی نیز همانند مدل‌های حیوانی موفقیت‌آمیز باشد. از میان ۹۰ موشی که دارای لنفوم بودند، ۸۷ مورد پس از اولین درمان هیچگونه سرطانی را نشان ندادند و سه موش دیگر با تزریق دوم از شر سرطان خلاص شدند.
وقتی انسان‌ها مبتلا به سرطان می‌شوند، سلول‌های ایمنی‌شان می‌توانند پروتئین‌های خاص موجود در تومورها را شناسایی کرده و با آن‌ها مبارزه کند، اما با رشد سرطان، سیستم ایمنی سرکوب می‌شود. برخی از سرطان‌ها حتی سیستم ایمنی را فریب می‌دهند تا به آن‌ها کمک کند، بجای اینکه آن‌ها را نابود سازد. این روش جدید به پتانسیل سلول‌های ایمنی ویژه تکیه می‌کند؛ این سلول‌ها مجدداً فعال‌سازی می‌شوند تا از درون با سرطان مبارزه کنند. «رنالد لوی»، استاد تومورشناسی و نویسنده‌ی ارشد مطالعه گفت: «فکر نمی‌کنم محدوده‌ای برای درمان نوع تومور وجود داشته باشد، تا زمانیکه سیستم ایمنی بتواند در آن نفوذ کند.»
این کارهای درمانی موثر با استفاده از سلول‌های ایمنی خود بیمار امکان‌پذیر هستند. داروها سلول‌های ایمنی درون تومور که قبلاً به دلیل سرطان به خواب رفته بودند را بیدار می‌کند. سپس این داروها توانایی این سلول‌های ایمنی را بالا می‌برند، بنابراین آن‌ها می‌توانند در هدف‌گیری و تخریب مهاجم بهتر عمل کنند. ایمونوتراپی به مدت چندین سال است که در خط مقدم تحقیق بر روی سرطان بوده است. این درمان‌ها واکنش ایمنی طبیعی بدن را دست‌کاری می‌کنند که نسبت به درمان‌هایی مثل پرتو درمانی هم موثرتر است و هم حالت تهاجمی کمتری دارد.
پس چه چیزی این سوال را این‌قدر متفاوت می‌کند؟ درمان‌های دیگر مثل درمان «CAR T-cell» که برای انواعی از لوسمی‌ها و لنفوم به‌کار می‌رود مستلزم حذف سلول‌های ایمنی از بدن بیمار، دست‌کاری آن‌ها و سپس بازگرداندن آن‌ها به بدن است. این درمان و ایمنودرمانی‌های دیگر می‌توانند عوارض جانبی را به همراه داشته باشند، اصولاً گران‌قیمت هستند و فقط برای انواع خاصی از سرطان‌ها عملی هستند.
اگرچه این تحقیق در موش‌ها امیدوارکننده بوده، محققان می‌دانند که در هنگام اجرای این ترکیب برای بیماران ممکن است نتایج تغییر کند. آزمایش‌های حیوانی همیشه شاخص‌های معتبری از چگونگی کارکرد داروها یا درمان‌ها برای انسان‌ها نیستند. اما اگر آزمایش‌های بالینی نتایج مشابهی را نشان دهند، این تحقیق درمان‌های هدفمندی را ارائه خواهد داد که مکمل جراحی‌های سرطان می‌شوند یا حتی از بازگشت تومورها جلوگیری می‌کنند.
نوشته: چلسی گوهد
ترجمه: سحر الله‌وردی - مجله علمی ایلیاد
ترجمه: سحر الله‌وردی - مجله علمی ایلیاد