کوندرویتین سولفات، نوعی پلیساکارید است که تورهای مولکولی را در بیرون از سلولها ایجاد میکند؛ پلیساکاریدها، به زنجیرهی بلندی از مولکولهای قند اطلاق میشود که معمولاً به پروتئینهای خاصی متصل میشوند.
دکتر «ژائو رانگرانگ»، نویسنده و محقق از موسسهی تحقیقات قلبی عروقی دانشگاه ملی سنگاپور، گفت: «در بیماری نادری بهنام «موکوپلی ساکاریدوز نوع VI»، بیماران جهشی ژنتیکی را تجربه میکنند که باعث تجمع کوندرویتین سولفات میشود. به همین دلیل، بیماران مبتلا به موکوپلی ساکاریدوز نوع VI، ضربان قلب نامنظمی تجربه میکنند و ماهیچه قلبشان بزرگ میشود که در نهایت به ایست قلبی ختم میگردد. این شواهد جدید، نشان دهندهی پیوند بسیار آشکاری میان تجمع کوندرویتین سولفات و بیماریهای قلبی است.»
دکتر رانگ رانگ و همکارانش در مطالعهی جدید، تغییرات موجود در کوندرویتین سولفات قلبی را در افرادی که به موکوپلی ساکاریدوز نوع VI مبتلا نشده بودند، مطالعه کردند. در موارد ایست قلبی، شواهدی قوی از تجمع کوندرویتین سولفات بهدست آمد.
محققان گفتند: «ما با استفاده از آنزیم «آریل سولفاتاز B» نشان دادیم که فیبروز و پیشرفت بیماری میتواند بهطرز موثری در مدل حیوانی که دچار ایست قلبی شده است، درمان شود. این روش درمانی جدید، میتواند دانش ما را در خصوص راهبردهای درمانی فعلی افزایش دهد که شامل داروهایی پرکاربردی نظیر بازدارندههای «ACE» میشود.»
دکتر «راجر فو» نویسنده و محقق از دپارتمان کاردیولوژی در مرکز قلب دانشگاه ملی سنگاپور، اظهار کرد: «اکنون نمونههای زیادی وجود دارد که نشان میدهند کسب اطلاعات بیشتر دربارهی بیماریهای نادر، میتواند سرنخهایی دربارهی چگونگی درمان بیماریهای رایج و مرسوم را حاصل کند. ما دریافتیم که تورهای مولکولی کوندرویتین سولفات، فقط در درون ماهیچه قلب بیماران مبتلا به موکوپلی ساکاریدوز نوع VI تجمع نمییابد. هدف قرار دادن این تورهای مولکولی میتواند روش درمانی جدیدی را برای بیماران مبتلا به بیماریهای تضعیف کنندهی شدید فراهم نماید.»
نوشته: SciNews ترجمه: منصور نقیلو - مجله علمی ایلیاد