هابل، در اعماق کهکشان‌ها چه چیزی می‌بیند؟
مجله علمی ایلیاد - تلسکوپ فضایی هابل، تصویر جدیدی از NGC3344 که کهکشانی مارپیچی است، گرفته است. ظرفیت هابل برای مشاهده‌ی اجرام در طول موج‌های مختلف، ما را قادر می‌سازد تا چیزهایی بیش از بازوهای مارپیچی در اطراف مرکز دیسکی زرق و برق‌دار را مشاهده کنیم.
کهکشان‌های مارپیچی از خارق‌العاده‌ترین چشم‌اندازها در آسمان هستند، اما از دیدگاه ناظر زمینی، آن‌ها یکسان به‌نظر نمی‌رسند. برخی از آن‌ها از لبه مشاهده می‌شوند و به اخترشناسان ایده‌ی خوبی در مورد ساختار خاص کهکشان‌ها می‌دهند؛ برخی دیگر در زاویه‌ای کمتر از ۹۰ درجه مشاهده می‌شوند که اطلاعاتی در مورد اندازه و ساختار بازوهای مارپیچی ارائه می‌دهد. اما برخی دیگر، به‌صورت تمام رُخ قابل مشاهده هستند و بازوها و هسته‌ی درخشان‌شان را با زیبایی نمایش می‌دهند.
کهکشان NGC3344 در فاصله‌ی تقریبی ۳۰ میلیون سال نوری با زمین در صورت فلکی شیر کوچک واقع شده است. این کهکشان که به اندازه‌ی نصف کهکشان راه‌شیری است، به‌صورت کهکشان مارپیچیِ میله‌ای طبقه‌بندی شده است. ساختار میله‌ای مرکزی فقط در این عکس هابل قابل مشاهده است؛ خط طویلی از ستارگان که از وسط هسته‌ی کهکشان عبور کرده است. ستاره‌شناسان برآورد کرده‌اند که دو سوم از تمام کهکشان‌های مارپیچ، ساختار میله‌ای مشابهی دارند؛ از جمله کهکشان راه‌شیری.
بازوهای مارپیچی چرخشی NGC3344 زادگاه ستارگان جدید هستند؛ ستارگانی که دمای بالای‌شان به آن‌ها درخشش آبی بخشیده است. ابرهای غباری و گازی که در طول بازوهای مارپیچی توزیع شده اند، در این عکس به رنگ قرمز می‌درخشند. هرچند، ستارگانِ بزرگ‌ترِ الماس‌مانند درخشان در سمت چپ تصویر متعلق به کهکشان راه‌شیری هستند و به‌طور اتفاقی در این عکس هابل به وفور مشاهده می‌شوند.
درحالی‌که تمام‌رُخ بودن NGC3344 اطلاعات بیشتری در مورد ساختارش ارائه می‌دهد، این کهکشان هنوز ناشناخته است؛ ستاره‌شناسان تشخیص داده‌اند که بعضی از ستارگان لبه‌ی خارجی این کهکشان حرکت‌های عجیبی دارند. اغلب تجمع بالای ستارگان در مرکز کهکشان، می‌تواند بر حرکات ستارگان خارجی تاثیر بگذارد، اما این امر به‌نظر در NGC3344 رخ نمی‌دهد. پس از برخورد میان کهکشانی که در گذشته‌ی دورِ این کهکشان رخ داده، دانشمندان گمان می‌کنند که این ستارگان خارجی با رفتاری عجیب و غریب، از کهکشان دیگر دزدیده شده‌اند.
مکان NGC3344 نیز جذاب است. کهکشان راه‌شیری بخشی از گروه محلی است که تقریباً از ۴۰ کهکشان دیگر تشکیل شده است. اما NGC3344 عضوی از گروه کهکشانی محلی ما نیست، بلکه درواقع بخشی از جرمی کوچک است که ابرخوشه‌ی سنبله را هدایت می‌کند.
نوشته: SciNews
ترجمه: سحر الله‌وردی - مجله علمی ایلیاد
ترجمه: سحر الله‌وردی - مجله علمی ایلیاد