کشف اندامی جدید در بدن انسان
مجله علمی ایلیاد - گروهی از پژوهشگران از دانشگاه پزشکی نیویورک، مرکز پزشکی ماونت سینای و موسسه‌ی پژوهش‌های پزشکی فینستین در دانشگاه پنسیلوانیا، لایه‌های بدن انسان را که خیلی وقت بود فرض می‌کردند که بافت‌های پیوندی است، شناسایی کرده‌اند. پژوهشگران یافتند که لایه‌های بدن درواقع از داخل به یکدیگر مرتبط هستند و آن‌ها را به‌عنوان ارگانی دسته‌بندی می‌کنند. ارگان تازه پیدا شده، به‌نام «انترستیتیوم» یک‌سری فضا است که شبکه‌ای از کلاژن قوی و الاستین قابل‌انعطاف پروتئین‌های بافت پیوندی است که زیر سطح پوست، لایه‌ی مجرای گوارشی، شُش‌ها و دستگاه دفع ادرار و اطراف سرخ‌رگ‌ها، سیاه‌رگ‌ها و نوار بین ماهیچه‌ها می‌شود.
یافته‌ی مهمی که به‌دست آمده، این است که این لایه، بزرگراهی برای حرکت مایعات است و شاید توضیحی بر این مساله باشد که وقتی سرطان حمله می‌کند، به سرعت پخش می‌شود. این شبکه‌ی تازه کشف شده، با سرازیز شدن به داخل سیستم لنفی، خود منبع لنف است، مایعی که برای عملکرد سلول‌های ایمنی که باعث ورم می‌شوند حیاتی است. به علاوه، سلول‌هایی که در این ناحیه هستند و رشته‌های کلاژنی‌ای که درست می‌کنند، همراه سن عوض می‌شوند و شاید در چروک شدن پوست، سفت شدن اندام‌های جنبشی و در بروز بیماری‌های الیافی، صلبیه‌ای و التهابی سهیم باشند.
پژوهشگران گفتند: «تکنیک‌هایی که برای رسیدگی به بافت از طریق عمل جراحی و کالبدشکافی صورت گرفته، موفق نشده‌اند، زیرا این بافت در هنگام فرآیند تثبیت از بین می‌رفت و یا هنگامی که برای دیدن در زیر میکروسکوپ آماده می‌شد، از بین رفته بود.» آن‌ها همچنین گفتند: «در نتیجه دانشمندان اغلب ظاهر فضای زیرمخاطی و این انترستیتیوم را به‌عنوان شبکه‌ای غلیظ از کلاژن یا پروتئین موجود در بافت پیوندی تلقی می‌کردند، در حالی که برعکس آن دقیقاً درست بود.»
یکی از نویسندگان و مدیران این مطالعه، دکتر «پتروس کنستانتینوس بنیاس»، از موسسه‌ی فینستین، گفت: «این اکتشاف بسیار جالب است، زیرا ما مایکروآناتومی جدیدی را تعریف کرده‌ایم و پایه‌ی کار را برای توضیح پخش سرطان، التهاب و بریدگی بافت پیوندی بنا کرده‌ایم. این اکتشاف راه‌های پژوهشی جدیدی را برای پژوهش بر التهاب و پیشرفت سرطان باز می‌کند. ما خوشبین هستیم با آنچه که فهمیدیم، به زودی می‌توانیم فضای انترستیتیومی را برای شناسایی بیماری و شاید برای درمان‌های جدید، هدف قرار دهیم و مطالعه کنیم.»
به گفته این گروه، به دلیل وابستگی رشته‌ی پزشکی به بررسی و آزمایش بافت بر روی عکس‌های میکروسکوپ، که گفته می‌شود درست‌ترین دید را از واقعیت بیولوژیکی دارد، کسی این فضا را قبلاً ندیده است. دانشمندان این بافت را با آغشته کردن آن به مواد شیمیایی، به نازکی بریدن آن و رنگ کردن آن برای برجسته کردن ویژگی‌های کلیدی، برای آزمایش آماده می‌کنند. فرآیند تثبیت جزئیات مشخصی از سلول‌ها وساختارها را درست می‌کند اما هر مایعی را بیرون می‌ریزد.
دکتر بنیاس و همکارانش فهمیدند که با حذف مایعات در زیر عکس‌های میکروسکوپی، شبکه‌ی پروتئین پیوندی اطراف اتاقک‌هایی که قبلا آب‌دار بودند، شبیه به طبقات یک ساختمان تخریب شده می‌شوند.
یکی از نویسندگان ارشد مطالعه، استاد «نیل دی. سیس» از گروه آسیب‌شناسی در درمانگاه ارتوپدی ان.وای.یو، گفت: «این تخریب در تثبیت بافت باعث شده است که نوع بافت آب‌داری که در بدن وجود دارد، دهه‌ها در تصویرهای کالبدشکافی جامد به‌نظر بیاید و نتایج ما نیز همین را می‌گوید تا آناتومی بیشتر بافت‌ها را گسترش دهیم. احتمال دارد که این یافته‌ها باعث پیشرفت‌های چشم‌گیری در عرصه‌ی پزشکی شود و همچنین احتمال دارد که نمونه‌گیری مستقیم از مایع انترستیتیومی به ابزار تشخیص و شناسایی قوی‌ای تبدیل شود.»
این پژوهش در مجله‌ی Science Report منتشر شد.
نوشته: SciNews
ترجمه: هیمن یوسفی - مجله علمی ایلیاد