قبل از اینکه نوزادان بتوانند حرف بزنند، از حالت بدنشان، صدا و حالتهای چهره استفاده میکنند تا عواطفشان را منتقل کنند. تحقیقات جدید حاکی از آن است که حتی کودکان میتوانند نشانههای عاطفی را تفسیر کنند.
مطالعات قبلی نشان داده که کودکان چهرهها و صداهای شاد را در شش ماه اول زندگیشان در اولویت قرار میدهند و میتوانند بین ابزار کلامی و بصریِ شادی و نشانههایی از ترس، ناراحتی و خشم تمایز برقرار کنند. اما دانشمندان در دانشگاه ژنو در سوئیس، بررسی کردند که آیا کودکان واقعاً عواطف را تشخیص میدهند یا خصوصیات فیزیکیِ چهرهها یا صداها را شناسایی میکنند.
دانشمندان ۲۴ کودک شش ماهه را با صداها و چهرههایی که شادی و خشم را نشان میدادند، آزمایش کردند. در ابتدا، نوزادان به کلیپهای ۲۰ ثانیهای از صداهای طبیعی، شاد یا خشمگین گوش دادند، درحالیکه به صفحهای سفید خیره شده بودند. سپس، کلیپهایی ۱۰ ثانیهای از چهرههای شاد و خشمگین به آنها نشان داده شد.
تکنولوژی ردیابی چشم، محققان را قادر ساخت تا ببینند کودکان در زمان نگاه کردن به چهرهها بر چه چیزی تمرکز کردند. وقتی کودکان قبلاً صدایی خنثی یا خشمگین را شنیدند، بر هر یک از دو چهره، بهطور برابر تمرکز کردند. اگر کودکان قبلاً صدایی شاد را شنیده بودند، نگاه طولانیتری به دهان چهرهی خشمگین میکردند.
محققان به خبرگزاریها گفتند: «این اولویت بصری در نوزادان شش ماهه، توانایی اولیهی آنها برای انتقال اطلاعات عاطفی را ثابت میکند.» محققان یافتههایشان را در مجلهی PLOS منتشر کردند. به گفتهی محققان، این مطالعه ثابت میکند که کودکان شش ماهه با تفسیر نشانههای عاطفی میتوانند اطلاعاتِ حالت شنیداری را به حالت بصری منتقل کنند.
نوشته: بروکس های ترجمه: سحر اللهوردی - مجله علمی ایلیاد