بیشتر ارگانیسمهای زنده، کدگذاری ژنتیکیشان را به شکل «دیانای» ذخیره میکنند و از به اصطلاح فاکتورهای رونوشت برای کنترل رونوشت دیانای در «آرانای» استفاده میکنند. فاکتورهای رونوشت با توالیهای دیانای متصل شده و بهصورت تقویتکننده یا سرکوبگر عمل میکنند و در نهایت رونوشت اطلاعات ژنتیکی از دیانای به پیامرسان آرانای را امکانپذیر یا مسدود میسازند.