آیا می‌دانید سلول‌ها در بدن با یکدیگر حرف می‌زنند؟
مجله علمی ایلیاد - مطرح کردن چنین ایده‌ای که میکروب‌ها به نیروهای داخل بدن انسان می‌پیوندند تا به این طریق سبب تخریب بافت‌ها و ایجاد بیماری شوند، تئوری ترسناکی است، اما حقیقت دارد. در حال حاضر، دانشمندان دریافته‌اند که نوع خاصی از قارچ‌ها این کار را انجام می‌دهد و سلول‌های قارچی در بدن از روش شگفت‌آوری برای ایجاد همکاری و برقراری ارتباط با یکدیگر استفاده می‌کنند.
علاوه بر این، یافته‌های این دانشمندان ممکن است توضیح دهد که چرا این قارچ‌ها می‌توانند افراد سالم را آلوده کنند؟ زیرا این امر معمولاً در عفونت‌های قارچی رایج نیست و قارچ‌ها در اکثر موارد افراد دارای سیستم ایمنی ضعیف را مورد حمله قرار می‌دهند.
این مطالعه بر روی قارچی تحت عنوان «کریپتوکوکوس گاتی» که در خاک زندگی می‌کند و بیشتر در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری یافت می‌شود، متمرکز شده است. در سال ۱۹۹۹، موج عظیمی از ابتلا به قارچ در بریتیش کلمبیا، کانادا و بعدها در ایالت اورگن و واشنگتن مشاهده شد که عمدتاً باعث ایجاد عفونت در افراد سالم می‌شد. عفونتی که مردم توسط استنشاق گرده‌های قارچ بدان گرفتار می‌شدند، می‌توانست زندگی آن‌ها را تهدید کند و موجب بیماری شبه ذات‌الریه در ریه‌ها و همچنین عفونت‌های شدید مغزی و بافت اطراف مغز و نخاع شود.
براساس مطالعه‌ی انجام شده در سال ۲۰۱۰ که توسط محققان مرکز کنترل بیماری و پیشگیری ارائه شد، از سال ۲۰۰۴ تا ۲۰۱۰، حدود ۶۰ مورد از ابتلا به کریپتوکوکوس گاتی در ایالات متحده گزارش شد که از این میزان، ۴۵ مورد با عواقب بیماری دست به گریبان هستند و ۹ فرد دیگر نیز در اثر عفونت، جان خود را از دست دادند. پیش از این، محققان دریافتند که کریپتوکوکوس گاتی بسیار مسری است، زیرا دارای توانایی قابل توجهی برای رشد در گولبول‌های سفید خون انسان است.
نویسنده‌ی این تحقیق، «اوا بلسکا»، پژوهشگر دانشگاهی شاغل در دانشگاه بیرمنگام انگلیس، این بیانیه را منتشر کرد. در سال ۲۰۱۴، همکاران بلسکا دریافتند که این رشد سریع ناشی از تقسیم کار است، به این معنی که سلول‌های قارچی با یکدیگر همکاری می‌کنند تا رفتار خود را هماهنگ کرده و سریع‌تر رشد کنند.
در تحقیق جدید انجام شده، بلسکا و همکارانش به نحو دقیقی چگونگی اتصال نیروهای قارچی را مشخص کردند؛ اینگونه میکروب‌ها از کیسه‌های میکروسکوپی پُر شده با مایعی که «وزیکول‌های خارج سلولی» نامیده می‌شوند برای برقراری ارتباط با یکدیگر استفاده می‌کنند. دانشمند ارشد این تحقیق، «رابین می»، مدیر موسسه‌ی میکروب و عفونت‌شناسی دانشگاه بیرمنگام، در این خصوص گفت: «این وزیکول‌ها مانند کبوتر نامه‌بر عمل می‌کنند و پیام‌ها را در بین قارچ‌ها رد و بدل کرده و به آن‌ها برای هماهنگ کردن حمله‌شان به سلول میزبان کمک می‌کنند.»
محققان بیان کردند که این نخستین‌بار است که دانشمندان ارتباط بین وزیکول‌های خارج سلولی و واگیردار بودن بیماری‌های قارچی را کشف می‌کنند. علاوه بر این، دانشمندان دریافتند که به‌طور شگفت‌انگیزی، سلول‌های قارچی می‌توانند از وزیکول‌های خارج سلولی برای برقراری ارتباط در فواصل نسبتاً طولانی بین سلول‌ها استفاده کنند. در ابتدا ما انتظار داشتیم که قارچ‌ها تنها بتوانند درون یک سلول میزبان با یکدیگر ارتباط برقرار کند، اما در ادامه‌ی تحقیق کشف کردیم که این قارچ‌ها می‌توانند در فواصل بسیار طولانی از نظر شرایط میکروبیولوژیک و با گذر از موانع متعدد سلولی میزبان با یکدیگر ارتباط برقرار کنند.
او در پایان سخنانش افزود: «یافته‌های ما فرصتی بالقوه را برای ارائه داروهای جدیدی فراهم می‌آورند که با قطع کردن این مسیر ارتباطی، عفونت را در فرد ریشه کن سازند.»
این مطالعه در ۱۹ آوریل ۲۰۱۸ در مجله‌ی ارتباطات طبیعی منتشر گردید.
نوشته: ریچل رتنر
ترجمه: سهیلا دوست‌پژوه - مجله علمی ایلیاد
ترجمه: سهیلا دوست‌پژوه - مجله علمی ایلیاد