هوش‌مصنوعی تا چه اندازه به ذهن ما کمک می‌کند؟
مجله علمی ایلیاد - گاهی اوقات میزان اطلاعات ورودی به مغز آن‌قدر زیاد است که توانایی مدیریت آن به‌صورت هم‌زمان وجود ندارد. مانند وقتی که به دنبال راه خروج از بزرگراه هستید و دوست شما در صندلی کناری، در حال گفتن داستان است. چه اندازه سر تکان می‌دهید و تایید می‌کنید؟ احتمالاً کمی با تاخیر؛ زیرا خیلی چیزهای دیگری هست که برای شما مهم است و شما به آن‌ها فکر می‌کنید. شما در آن زمان باید حرفی منطقی بزنید، مانند «واقعا؟ چه کسی این کار را کرده؟»
همین اتفاق برای سربازان هم رخ می‌دهد یا حداقل می‌تواند رخ دهد. آزمایشگاه تحقیقاتی ارتش ایالات متحده‌ی آمریکا، با همکاری چندین متخصص هوش‌مصنوعی و علوم اعصاب، امیدوار است که از هوش‌مصنوعی به‌منظور مدیریت جریان اطلاعات ارسالی به سربازان و خلبانان در ماموریت‌های استرس‌زای مربوط به جنگ، استفاده کند. هدف چیست؟ اینکه هوش‌مصنوعی تمام داده‌ها را مدیریت کند و اجازه دهد انسان‌ها بر مدیریت تفکر انتقادی و خلاق تمرکز کنند.
«جاناتان توریان»، دانشمند عصب‌شناسی که تحقیقات نظامی انجام می‌دهد، در نشریه‌ای مطبوعاتی، گفت: «واضح است که انسان‌ها نمی‌توانند میزان اطلاعاتی که به‌صورت بالقوه در دسترس است را پردازش کنند. با این حال انسان‌ها در توانایی خود برای انطباق با شرایط پیچیده و پویا، مانند میدان مبارزه، بی‌نظیر هستند. ما به توانایی بیشتری نیاز داریم تا بتوانیم تغییرپذیری، رفتار و هدف انسان در زمینه‌های مختلف را برآورده و پیش‌بینی کنیم.»
برنامه‌های اختصاصی برای این هوش‌مصنوعی با مدیریت لجیستیک، هنوز مشخص نیست، این در حالی است که محققان بر روی بخش علمی آن تمرکز کرده‌اند. یعنی انرژی خود را صرف درک علم و مهندسیِ مورد نیاز برای محصولی که به این هدف می‌رسد، کرده‌اند. کاربردهای خاص آن بعداً اعلام می‌شود. اما ما می‌دانیم که این ابزارها ضروری هستند. چندین سال است که ارتش در حال کار کردن روی شبکه‌ی تاکتیکی اطلاعات جنگی است، کسی که سعی می‌کند ماموریت عظیمی را انجام دهد باید اطلاعات زیادی را از طریق آن مرتب‌سازی کند.
به تازگی محققان آزمایش‌هایی را انجام داده‌اند که در آن‌ها، ضربان قلب و فعالیت مغز راننده در هنگام رانندگی در بزرگراهی شلوغ را اندازه‌گیری کردند؛ نگران نباشید، این آزمایش در شبیه‌سازی واقعیت مجازی بوده است. محققان می‌خواستند بدانند که افراد تا چقدر می‌توانند اطلاعات گیج‌کننده را محکم نگه دارند؛ در حالی که با سناریوی استرس‌زایی، مانند تغییر مسیر در جاده‌ای شلوغ یا نزدیک‌شدن خودرویی با سرعت زیاد از رو‌به‌رو، مقابله کنند.
در عین حال، محققان فعالیت مغز شرکت‌کنندگان را با استفاده از ابزار جدیدی که توسط ارتش ساخته شده است و «CLIVE» نام دارد، یعنی رابط روشنایی قابل سفارشی‌سازی برای تجسم EEGs، روی نمایشگر نشان دادند. آن‌ها می‌خواستند ببینند که آیا توانایی یادگیری اطلاعات جدید به نحوه‌ی همتراز شدن امواج مغزی بین راننده و مسافر مربوط است یا خیر؟ معیاری که «synchrony» نام دارد. در برخی مطالعات، سطح بالاترِ این معیار بیانگر برقراری ارتباط بهتر و درک بهتر است، به معنای واقعی کلمه یعنی چاخان کردن و چرب‌زبانی، هرچند علم زیر سوال رفته است.
در نهایت، ارتش می‌خواهد بداند که سربازان در چه زمانی و چگونه از نظر احساسی غلیان احساسات می‌شوند، تا بتوانند الگوریتم‌های هوش‌مصنوعی‌ای طراحی کنند که بتواند اطلاعات مربوطه را در زمان مناسب ارسال کند. این دستاورد به مهره‌ی اصلی در عملیات‌های نظامی تبدیل نمی‌شود، بلکه بیشتر مانند استفاده‌ی استراتژیکی از کامپیوترها است که وظایفی از انسان‌ها که در انجام آن کوتاهی می‌کنند را بیابند.
نوشته: دن روبیتسکی
ترجمه: زهرا جهانبانی - مجله علمی ایلیاد
ترجمه: زهرا جهانبانی - مجله علمی ایلیاد