محققان دانشگاه کوئینزلند برای اولین بار، مدل جدیدی را برای بررسی میزان استخراج سوخت و نحوهی تاثیر آن بر تولیدکنندگان بزرگ سوختهای فسیلی جهان بهمنظور کاهش سطح آلایندههای جهانی ارائه کردهاند.
اگر چه هنوز دانشمندان زیادی، درک درستی از تغییرات آب و هوایی ندارند، این محققان وجود محدودیتهای ایمنی را برای غلظت گازهای گلخانهای موجود در جو زمین ضروری دانستند. علاوه بر این، این دانشمندان، ذخیرهی کربنی را در نظر گرفتهاند که نشان دهندهی مقدار کربنی است که میتواند بدون تولید بیش از حد گازهای گلخانهای و رساندن گرمایش جهانی به بالاتر از حد آستانهی ۲ درجه سوزانده شود.
اما چگونه میتوان مقدار ذخیرهی باقی مانده را به تولیدکنندگان سوختهای فسیلی تخصیص داد؟ برای شفافتر کردن تعهدات تولیدکنندگان، محققان کوئینزلند ذخیرهی سوختهای فسیلی را برای هر تولیدکننده برآورد کردند.
این مدل، ذخیرهی ۴۰ سالهای را برای ۲۰ تولیدکنندهی بزرگ جهان تعیین کرد. هر کدام از منابع ذخیرهای برای بازهی زمانی بین سال ۲۰۱۱ تا ۲۰۵۰ و بر اساس ذخایر سوختهای فسیلی و میزان تولید ثبت شده در سال ۲۰۱۰ تعیین شده است. همانطور که در مقالهی جدید نوشته شده در این خصوص که اخیراً در مجلهی Nature Climate Change منتشر شده، ذکر شده است، روشهای مختلفی برای تقسیمبندی ذخیرهی جهانی کربن وجود دارد که به ایجاد گروههای مختلفی از برندگان و بازندگان ختم خواهد شد.
علیرغم مشکل برندگان و بازندگان، محققان بر این باور هستند که تخصیص ذخایر اختصاصی برای کاهش میزان مصرف سوخت شرکتها و تطابق بیشتر فعالیتهای آنها با اهداف تعیین شده توسط دانشمندان کارشناس زمینهی آب و هوا ضروری است.
محقق، «ژاکلین هافری» گفت: «یکی از چالشهای ما این است که مقیاسهای فعلی پایداری شرکتی لزوماً با اهداف مبتنی بر علم تطابقی ندارد.» تحقیقات قبلی، اطلاعات لازم را برای جلوگیری از گرمایش جهانی به دلیل انتشار کربن و پذیرش فناوریهای انرژی پایدار فرآهم کرده است. با کاهش شاخصهای پایداری جهانی، سیاستگذاران ممکن است قادر به انجام کارهای بهتری برای حفظ سوختهای فسیلی عظیم باشند. محققان در مقالهی خود نوشتند: «تحقیقات آینده میتوانند هزینههای سوختهای فسیلی را برای داشتن سطح هزینهای مقرون به صرفه و شدت انتشار معقول، اصلاح کنند.»
نوشته: بروکس های ترجمه: سهیلا دوستپژوه - مجله علمی ایلیاد