مدلهای تکامل دینامیکی منظومهی شمسی نشان میدهد که پس از شکلگیری سیارههای غول گازی، آنها به منظومه هجوم آورده و اجرام سنگی کوچک را از منظومهی درونی به مدارهایی در فاصله دور از خورشید پراکنده ساختند. این مدلها همچنین نشان میدهد که کمربند کویپر باید حاوی مقدار کمی اجرام سنگی از منظومهی شمسی درونی باشد، مثل سیارکهای کربندار.