محققان دانشگاه رور واقع در شهر بوخوم آلمان، تعداد ۲۰۰ مطالعهی انجام شده در این زمینه را بررسی کرده و گیرندههای بویایی را تعیین کردند. پروتئینهایی که با رایحهها ترکیب شده و در حس بویایی خارج از بینی کارکردهای فراوانی دارند.
پیشتر تصور بر این بود که این گیرندهها تنها در سلولهای عصبی مخاط بینی قرار دارند، ولی محققان معتقد هستند که این گیرندهها تقریباً در تمام نقاط بدن نظیر بیضهها، شش، روده، پوست و قلب وجود دارند و بسیار مهمتر و کاربردیتر از چیزی هستند که پیشتر تصور میشد. محققان اعلام کردند که چندین فرآیند فیزیولوژیکی و پاتوفیزیولوژیکی بنیادین، هدف گیرندههای بویایی هستند. فرآیندهایی نظیر مسیریابی، رشد سلولی و مرگ سلولی، جابجایی و دفع.
دانشمندان دریافتند که احتمالاً این گیرندهها نقش مهمی در تنظیم عملکرد قلب، مرگ سلولهای لوسمی، کاهش سرعت پیشرفت سرطان کبد و افزایش بازتولید سلولهای پوستی برای تسریع فرآیند ترمیم زخم، ایفا میکنند. همچنین دریافتند که این گیرندهها بر پیشرفت بیماریهایی نظیر مشکلات پروستات، رودهی بزرگ و مشکلات گوارشی، اثر گذار هستند.
محققان بر این باور هستند که نقش این گیرندهها به خوبی شناخته نشده است، ولی میدانیم که در پیشرفت بیماریها و عملکرد اندامها، اثر گذار هستند و میگویند: «اگر چه حس بویایی برای بقا انسان حیاتی نیست، اما فقدان آن میتواند در کیفیت زندگی فرد تاثیر بگذارد.»
مطالعهی فوق میتواند سرآغازی باشد برای مطالعات آتی در آسیبشناسی این گیرندهها؛ هرچند ژنهای «OR» مختلفی در پستانداران وجود دارند که بسیار محافظت شده هستند و محدودیتهای تکاملی قویتری در مقایسه با ژنهای OR دارند که در «OE» دیده میشوند.»
نوشته: آلن کُن ترجمه: مریم رفیعی - مجله علمی ایلیاد