شناسایی چیزی عجیب در حاشیه‌ی منظومه‌ی شمسی
مجله علمی ایلیاد – دیواره‌ای هیدروژنی در لبه‌ی منظومه‌ی شمسی ما وجود دارد. به باور دانشمندان ناسا، فضاپیمای افق‌های نو می‌تواند آن‌را ببیند. آن دیواره‌ی هیدروژنی، مرز بیرونی منظومه ما است؛ یعنی جایی که حباب بادهای خورشیدی به پایان می‌رسد و توده‌ای از ماده‌ی میان ستاره‌ای کوچک ایجاد می‌شود. جت‌های ماده و انرژی قدرتمند ستاره‌ی میزبان ما، پس از ترک خورشید، برای مدتی طولانی به سمت بیرون جریان پیدا می‌کند؛ یعنی فراتر از مدار پلوتو.
اما در نقطه‌ای مشخص، توانایی آن‌ها برای سرکوب دانه‌های گرد و غبار و سایر مواد فروکش می‌کند. سرانجام، مرز قابل رویتی شکل می‌گیرد. در یک بخش، آثار بادهای خورشیدی دیده می‌شود و در بخش دیگر، در جهت حرکت خورشید در کهکشان، ساختاری از ماده میان ستاره‌ای و از جمله هیدروژن وجود دارد.
حالا محققان ناسا با اطمینان اعلام کردند که فضاپیمای افق‌های نو می‌تواند آن مرز را مشاهده کند. محققان در مقاله‌ی جدید خود که در مجله‌ی Geophysical Research Letters منتشر شد، اعلام کردند آن‌چه فضاپیمای افق‌های نو می‌تواند به‌طور قطعی ببیند، نور فرابنفش اضافی است؛ همان چیزی که محققان انتظار دارند چنین دیواره‌ی هیدروژن کهکشانی تولید کند. این یافته مهر تاییدی بر سیگنال فرابنفش می‌زند که فضاپیمای ویجر ناسا، در سال ۱۹۹۲ موفق به شناسایی آن شد.
با این حال، محققان با رعایت جانب احتیاط اعلام کردند که آن سیگنال نمی‌تواند نشانه‌ی خوبی باشد که بگوییم افق‌های نو دیواره‌ی هیدروژنی را دیده است. همه‌ی فضاپیماها نور فرابنفش را از منبع دیگری شناسایی کرده‌اند؛ نوری که از قسمت‌های عمیق‌تری در کهکشان نشات می‌گیرد.
اما «آلیس»، دستگاه نصب شده بر روی افق‌های نو که نقش کلیدی را در این یافته داشت، بسیار حساس‌تر از دستگاه‌های ویجر در سال ۱۹۹۲ است. به گفته‌ی محققان، آنان انتظار دارند آلیس ۱۵ تا ۲۰ سال دیگر هم به فعالیت خود ادامه دهد. فضاپیمای افق‌های نو دو بار در سال به جستجوی آسمان در صدد یافتن نور فرابنفش تلاش خواهد کرد و مشاهدات خود را به زمین ارسال خواهد کرد.
محققان در پایان اظهار داشتند: «اگر نور فرابنفش در نقطه‌ای قطع شود، افق‌های نو شاید آن دیواره را در آینه‌ی عقب خود از دست داده باشد. اما اگر نور هرگز فروکش نکند، در این صورت منبع آن باید در جلوتر باشد و از قسمت‌های عمیق‌تری در فضا نشات بگیرد.»
نوشته: رافی لتزر
مترجم: منصور نقی‌لو - مجله علمی ایلیاد
مترجم: منصور نقی‌لو - مجله علمی ایلیاد