هابل چشم کیهانی حیرت‌انگیزی را به تصویر کشید.
مجله علمی ایلیاد - تلسکوپ فضایی هابل، عکس بسیار زیبایی از سحابی «NGC3918» گرفته است که در وب سایت ناسا، منتشر شد.
سحابی NGC391 که با نام‌های «سحابی آبی» یا «اهل جنوب» هم شناخته می‌شود، در صورت فلکی قنطورس قرار دارد. این سحابی تقریباً ۵،۳۴۶ سال نوری با زمین فاصله دارد. این جرم سماوی در ماه مارس ۱۸۳۴ توسط اخترشناس انگلیسی «جان هرشل» کشف گردید. با تلسکوپ‌های کوچک هم می‌توان این سحابی را رصد کرد. در مرکز NGC3918، بقایای مرده‌ی ستاره‌ی سرخ غول‌پیکری وجود دارد. در طول آخرین مرحله‌ی تحول این ستاره‌ها، ابرهای غول‌پیکر از گاز، قبل از خروج از پیله‌اش به عنوان کوتوله‌ای سفید، از سطح ستاره به بیرون پرتاب شده‌اند.
تابش فرابنفش شدید ناشی از ستاره‌ی سرخ باقیمانده، باعث می‌شود گاز پیرامون به مانند علامت فلوئورسانس درخشش پیدا کند. شکلِ چشم مانند و متمایز NGC3918 با برخورداری از پوسته‌ی درونی تابناک از جنس گاز و پوسته‌ی بیرونی که فراتر از سحابی گسترش می‌یابد، گویی ماحصلِ دو نشر متفاوت از گازها بوده است. اما در واقع این گفته صحت ندارد؛ مطالعه‌ی این جرم سماوی نشان می‌دهد که در زمان یکسانی به وجود آمده‌اند، ولی با سرعت‌های مختلفی از ستاره به بیرون پرتاب شده‌اند.
بر اساس برآوردها، جت‌های قدرتمند گاز که از بخش‌های انتهایی این ساختار بزرگ ظهور پیدا می‌کنند، با سرعتی نزدیک به ۳۵۰،۰۰۰ کیلومتر بر ساعت از ستاره فاصله می‌گیرند. با توجه به استانداردهای پدیده‌های اخترشناسی، سحابی‌های سیاره‌نما از قبیل NGC3918 عمر خیلی کوتاهی دارند و در حدود ده‌ها هزار سال خودنمایی می‌کنند.
نوشته: SciNews
ترجمه: منصور نقی‌لو - مجله علمی ایلیاد
ترجمه: منصور نقی‌لو - مجله علمی ایلیاد