حماسه‌ای دیگر از زمین تخت‌گرایان؛ نقطه‌ی اعتدالین در زمین‌تخت
مجله علمی ایلیاد – نظریه‌ی مضحکی که بر تخت بودن زمین تاکید دارد، اشتباهات و خطاهای زیادی دارد. یکی از اشتباهاتی که در حال حاضر بیشتر مورد توجه است، معمای اعتدال است؛ با توجه به اینکه اعتدال پاییزی اخیراً و در اول مهرماه اتفاق افتاد، به همین دلیل، نگاهی به این مساله انداخته‌ایم.
در طول نقطه‌ی اعتدال پاییزی، خورشید از سمت جنوب بر فراز استوای سماوی گذر می‌کند. این عامل باعث آغاز فصل پائیز شده و منجر به کوتاه شدن روزها و بلندتر شدن شب‌ها می‌شود. در نقطه‌ی اعتدال، خط فاصل میان دو بخش شب و روز، به حالت عمودی در می‌آید و قطب‌های شمال و جنوب را به یکدیگر پیوند می‌دهد. برعکس این هم در اول ماه فروردین به وقوع می‌پیوندد؛ یعنی زمانی که خورشید از سمت شمال عبور می‌کند. با چرخش زمین به دور خورشید، خط فاصل به طریقی کج می‌شود که در طول روز نور کمتری را برای نیم‌کره‌ی شمالی فرآهم می‌آورد؛ لذا فصل زمستان بر بخش شمالی حاکم می‌شود.
اما این بار با سپری شدن ماه‌های سال، خط فاصل به سمت مخالف کج شده و باعث فرا رسیدن زمستان در نیم‌کره‌ی جنوبی می‌گردد. این سال با نقطه‌ی اعتدال پاییزی پایان می‌یابد. این چرخه‌ی فصلی به نوعی بر گِرد بودن زمین بستگی دارد و چرخش محوری آن نقش مهمی در نقطه اعتدال دارد. البته این عامل برای کسانی که باور دارند سیاره‌ی آبی ما دیسک شکل است، معمای عجیبی جلوه می‌کند! پس زمین تخت‌گرایان چگونه نقطه اعتدال پاییزی و بهاری را توضیح می‌دهند؟
عقلانیت قراردادی به شما می‌گوید که خورشید شعاعی در حدود ۶۹۵،۷۰۰ کیلومتر دارد، اگرچه شاید این مقدار قدری کوچک‌انگاری شده باشد. همچنین باید بدانید که فاصله خورشید با زمین به ۱۴۹،۶۰۰،۰۰۰ کیلومتر می‌رسد. خب، این‌ها را فراموش کنید. زمین تخت‌گرایان بر این باور هستند که قطر خورشید فقط ۴،۸۲۸ کیلومتر است؛ با این مقدار، خورشید هم نزدیک و هم کوچک به نظر می‌آید. بگذارید یک مثال دیگر بیاوریم. ماه شعاعی برابر با ۱،۷۳۷ کیلومتر دارد و در فاصله ۳۸۴،۰۰۰ کیلومتری نسبت به زمین واقع گردیده است.
در صفحه‌ی ویکیپدیای انجمن زمین تخت‌گرایان، نویسنده خورشید را به‌عنوان یک لکه‌ی نوری توصیف می‌کند که به‌صورت دایره‌ای به دور قطب شمال حرکت می‌کند. زمین تخت گرایان باور می‌کنند که قطب شمال مستقیماً در مرکز زمین قرار دارد. وقتی مستقیماً در بالای سر ما قرار دارد، روز بر زمین حاکم است و در غیر این صورت، شب خواهد بود. برای توضیح فصول، برخی نظریه‌های زمین تخت مدعی شده‌اند که خورشید به صورت مجرایی حرکت می‌کند. زمانی که مدار خورشید به قطب شمال نزدیک باشد، نیم‌کره‌ی شمالی تابستان را تجربه می‌کند؛ یعنی روزها طولانی‌تر و شب‌ها کوتاه‌تر می‌شوند. اما وقتی مدار دورتر از قطب شمال قرار گرفته باشد، عکس آن اتفاق می‌افتد. در روز نقطه‌ی اعتدال، مدار خورشید تناسب کامل با خط استوا دارد؛ به‌طوری که ساعات روز و شب در هر دو طرف استوا برابر است.
البته این دیدگاه‌ها باعث نمی‌شود مشاجره‌ی زمین تخت‌گرایان خاتمه یابد. یکی از کاربران یوتیوب با نام کاربری «Wolfie6020» می‌گوید: «خورشید هیچ وقت با این منوال غروب نمی‌کند، چرا که هیچ‌گاه زیر افق پنهان نمی‌شود.» توضیح این مساله در طول نقطه‌ی اعتدال بسیار دشوار می‌شود؛ یعنی زمانی که نیمی از سطح زمین از نور خورشید بهره‌مند شده و به جز قطب‌ها، طلوع و غروب خورشید، هر دو به طور مستقیم در شرق و غرب روی می‌دهند. برای اینکه چنین رویدادی در زمین تخت به وقوع بپیوندد، به فیزیک بسیار پیچیده و جالبی نیاز داریم.
اما آیا این توضیح می‌تواند زمین تخت‌گرایان را متقاعد کند که زمین واقعا تخت نیست؟ احتمالاً خیر؛ آن‌ها لجبازتر از آن هستند که علم را بپذیرند.
نوشته: رزی مک‌کال
ترجمه: منصور نقی‌لو - مجله علمی ایلیاد
ترجمه: منصور نقی‌لو - مجله علمی ایلیاد