تاثیر چشم‌گیر توان‌بخشی بر بهبودی پس از سکته‌ی مغزی
مجله علمی ایلیاد – روش درمانی جدیدی، نرخ بهبودی بالاتنه را در بیماران سکته‌ی مغزی که فقط تحت توان‌بخشی قرار گرفتند، دو برابر کرد. محققان در دانشگاه تگزاس در دالاس، درمانی با قابلیت ارتجاعی و هدفمند را طراحی کردند که در واقع شبیه‌سازی عصب واگ همراه با توان‌بخشی سنتی مهارت حرکتی است. محققانی که یافته‌های‌شان را در مجله‌ی Stroke منتشر کردند، اطمینان دادند که این روش ایمن است.
شرکت MicroTransponder، متعلق به UT Dallas بودجه‌ی این مطالعه را تامین کرد. دکتر «جین ویگینتون»، مدیر ارشد بخش پزشکی در مرکز دستگاه بیوپزشکی UT Dallas، گفت: «سکته‌ی مغزی امری بسیار رایج و ناتوان‌کننده است. بیماران به راه حلی واقعی نیاز دارند تا بتوانند کاملا�' به زندگی‌شان بازگردند.»
دکتر «مایکل کیلگارد» که درمان قابلیت ارتجاعی هدفمند را ابداع کرد و سهام‌دار در تشکیلات MicroTransponder است، گفت: «نتایج این مطالعه نظریاتی که او و همکارانش در سال ۲۰۰۹ کارهای‌شان را بر اساس آن‌ها انجام دادند، بیشتر تایید می‌کند. تصمیم گرفتیم رویکردی را طراحی کنیم که بتواند مراقبت طولانی‌مدت را ارائه دهد و کیفیت زندگی بیماران را بازیابی کند. این نتایج نشان می‌دهند که روش ما، پتانسیل فراوانی دارد. ما نسبت به نتایجی که این روش درمان برای میلیون‌ها بیمار سکته‌ی مغزی در سراسر دنیا دارد، بسیار هیجان‌زده هستیم.»
در چندین مطالعه‌ی حیوانی، روش کیلگارد ثابت کرد که در بهبودی عملیات اندام‌ها پس از سکته‌ی مغزی موثر است و آزمایش بالینی کوچکی در اروپا کاربرد بالقوه‌ی این روش در انسان‌ها را نشان داد. سکته‌ی مغزی زمانی رخ می‌دهد که جریان خون به مغز در اثر انسداد یا پارگی رگ‌های خونی قطع شود. وقتی سلول‌های عصبی آسیب می‌بینند، تحرک محدود می‌شود. توان‌بخشی شامل حرکات تکراریِ اندامِ آسیب‌دیده در تلاش برای کنترل مجدد مهارت‌های حرکتی است.
این روش درمانی در واقع حرکات فیزیکی را با شبیه‌سازیِ دقیقا�' زمان‌بندی شده‌ی عصب واگ، ترکیب می‌کند که از طریق محرک الکتریکی این عصب با یک دستگاهِ کاشته‌شده در عصب درون گردن، انجام می‌شود. عصب واگ، سیستم عصبی پاراسمپاتیک را کنترل می‌کند که بر بسیاری از عملکردهای ناخودآگاه از جمله گردش خون و هضم نظارت دارد. با این روش، امیدوار هستیم هماهنگسازی VNS با حرکت بتواند قابلیت ارتجاعی را در مغزِ فرد آسیب‌دیده تسریع بخشد و باعث بهبودی سریع‌تری شود.
این آزمایش بالینی از ۱۷ نفر در سراسر کشور استفاده کرد؛ این افراد بین چهار ماه تا پنج سال قبل از انتخاب دچار سکته‌ی مغزی شده بودند. پس از کاشت دستگاه VNS، آن‌ها شش هفته تحت توان‌بخشی درون کلینیک قرار گرفتند و برنامه‌ی ورزشی درون منزل را دریافت کردند. حدود نیمی از آن‌ها با VNS درمان شدند و بقیه VNS کنترل شده را دریافت کردند.
محققان متوجه شدند کسانی که VNS را دریافت کردند، بیش از دو برابر شرکت‌کنندگان گروه کنترل در بازه‌های ۳۰ و ۹۰ روزه امتیاز کسب کردند. محققان در حال حاضر تا بیش از ۱۲۰ شرکت‌کننده را در ۱۵ شهر به خدمت می‌گیرند تا آزمایش‌های جدی‌تری را روی آن‌ها انجام دهند.
نوشته: آلن کُن
ترجمه: سحر الله‌وردی - مجله علمی ایلیاد
ترجمه: سحر الله‌وردی - مجله علمی ایلیاد