باستان‌شناسان شهری مایایی را در دل جنگل کشف کردند!
مجله علمی ایلیاد - بر اساس نقشه‌برداری هوایی جدید، بیش از ۶۱ هزار ساختار مایای باستانی، از اهرام بزرگ گرفته تا خانه‌های شخصی، در زیر جنگل سایبانی متراکم در کشور گواتمالا پنهان شده بودند که نشانه‌هایی درباره‌ی شیوه‌های کشاورزی فرهنگ باستان، زیرساخت، سیاست‌ها و اقتصاد را نشان می‌دهند.
جنگل گواتمالایی متراکم است و بررسی آن چالش‌برانگیز است. بنابراین، محققان این منطقه را به کمک تکنولوژی به‌نام کشف نور و دامنه‌بندی یا سیستم «لیدار» نقشه‌برداری کردند. تصاویر لیدار در حین نقشه‌برداری‌های هوایی زمین‌های پست مایا که منطقه‌ای دارای وسعت بیش از ۲،۱۰۰ کیلومتر مربع است، گرفته شدند.
«مارسلو کانوتو»، رئیس موسسه‌ی تحقیقاتی آمریکای مرکزی در دانشگاه تولانه در نیواورلئان، به خبرگزاری‌ها گفت: «از آنجایی‌که تکنولوژی لیدار قادر به نفوذ در جنگل سایبانی متراکم و نقشه‌برداری ویژگی‌های سطح زمین است، می‌تواند برای نقشه‌هایی را تولید کند که ما را قادر می‌سازند تا ویژگی‌های انسانی را بر روی زمین شناسایی کنیم، مثل دیوارها، جاده‌ها یا ساختمان‌ها.»
نقشه‌برداری هوایی لیدار ۱۲ منطقه‌‌ی جداگانه را در پتنِ گواتمالا پوشش داد و هر دو زیستگاه روستایی و شهری مایا را درج کرد. پس از تجزیه و تحلیل تصاویر که منازل مجزا، کاخ‌های بزرگ، مراکز تشریفاتی و اهرام را شامل می‌شوند، محققان مشخص کردند که تا ۱۱ میلیون نفر در اواخر دوره‌ی کلاسیک در زمین‌های پست مایا، از سال ۶۵۰ تا ۸۰۰ پس از میلاد، زندگی می‌کردند. محققان اخیرا�' در مقالهای که در مجله‌ی Science منتشر شده، اشاره کردند که این تعداد با محاسبات قبلی سازگاری دارد.
به گفته‌ی محققان، این کار، تلاش کشاورزی عظیمی برای بقای چنین جمعیت بزرگی بوده است. بنابراین، هیچ تعجبی وجود ندارد که وقتی نقشه‌برداری لیدار کشف کرده بیشتر تالاب‌های این ناحیه به شدت برای کار کشاورزی اصلاح شده‌اند. به طور کلی، این نقشه‌برداری‌ها حدود ۳۶۲ کیلومتر مربع از مزارع و زمین‌های کشاورزی طبقاتی اصلاح شده و همچنین ۹۵۲ کیلومتر مربع از زمین‌های کشاورزی مسطح را نشان دادند. تحلیل لیدار ساختارهای پنهان در جنگل گواتمالای شمالی را نشان می‌دهد. به علاوه، تحلیل لیدار ۱۱۰ کیلومتر مربع از شبکه‌های جاده‌ای را درون و بین شهرها و شهرستان‌ها کشف کرد که برخی از آن‌ها به شدت مستحکم شده بودند. این یافته بر روابط بین سرزمین‌های اصلی و مراکز شهری مایا تاکید داشت.
«فرانسیسکو استرادابلی»، استادیار تحقیقاتی رشته‌ی مردم‌شناسی در دانشگاه تولان و مدیر پروژه‌ی باستان‌شنانسی هولمول، گفت: «به طور کلی، مزارع طبقاتی و کانال‌های آبیاری، مخازن، استحکامات و گذرگاه‌ها مقدار حیرت‌آوری از تغییرات زمین را نشان می‌دهند که قوم مایا در تمام چشم‌انداز خود در مقیاسی که قبلا�' قابل تصور نبود انجام دادند.»
هرچند، اگر چه ارزیابی لیدار ساختارهای ناشناخته‌ی زیادی را آشکار کرد، محققان آن‌را مکملی برای باستان‌شناسی سنتی دانستند، نه جایگزین آن. در مقالهای در مورد این تحقیق جدید که در همین مجله منتشر شد، «آنابل فورد»، استاد باستان‌شناسی در دانشگاه ایالتی گرند ولی در میشیگان نوشت که حتی با سیستم لیدار، تحقیقات زمینی همیشه لازم هستند.
نوشته: لاورا گگل
ترجمه: سحر الله‌وردی - مجله علمی ایلیاد
ترجمه: سحر الله‌وردی - مجله علمی ایلیاد