داروی جدید آنفلوآنزا تایید شد!

مجله علمی ایلیاد - داروی جدیدی برای آنفلوآنزا کشف شده است و اولین دارویی است که طی بیست سال گذشته تحسین سازمان غذا و داروی ایالات متحده را در بر داشته است. در ۲۴ اکتبر، سازمان غذا و داروی ایالات متحده داروی ضدویروسی جدیدی را مورد تایید قرار داد که «بالوکساویر ماربوکسیل» نام دارد و تحت نام تجاری «زوفلوزا» به بازار عرضه میشود. این دارو هماکنون در ژاپن در دسترس است. این دارو نسبت به دیگر داروهای آنفلوآنزا، از جمله تامیفلو، برای کشتن ویروس آنفلوآنزا از روش متفاوتی استفاده میکند.
داروهای ضدویروسی میتوانند به آرام کردن علائم بیماری کمک کنند و طول دورهی آنفلوآنزا را کوتاه کنند. واکسیناسیون در برابر آنفلوآنزا بهترین راه برای جلوگیری از مریضی و مرگ در اثر ویروس است. «اندرو پاویا» متخصص بیماریهای عفونی از دانشکدهی پزشکی دانشگاه یوتا، میگوید: «پیشگیری در همه چیز بهتر از درمان است و این برای آنفلوآنزا کاملاً درست است. پس اولین پیام این است؛ واکسن آنفلوآنزا را تزریق کنید.»
تعداد زیادی از مردم این پیام را درک نکردهاند؛ مرکز پیشگیری و کنترل بیمارهای ایالات متحده در ۲۵ اکتبر گزارش داده است که کمتر از ۴۰ درصد افراد بزرگسال در سال گذشته واکسن آنفلوآنزا تزریق کردهاند که کمترین میزان در ۸ فصل گذشته است. فصل ۲۰۱۷ و ۲۰۱۸ در ایالات متحده بسیار مرگبار بود؛ حدود ۸۰،۰۰۰ نفر در اثر آنفلوآنزا و عوارض مرتبط با آن مردند. فصل بد اخیر از نظر آنفلوآنزا نشان میدهد که علاوه بر پیشگیری باید راهی برای درمان آنفلوآنزا داشت. پاویا میگوید: «تاییدیهی داروی جدید در واقع بخش مهمی از مهمات ما بر علیه آنفلوآنزا به حساب میآید.»
زوفلوزا چگونه کار میکند؟
این یک درمان تک دوز، برای افراد ۱۲ سال به بالا است که کمتر از دو روز علائم آنفلوآنزا را داشتهاند. در آزمایشات بالینی که بالغ بر ۱۰۰۰ نوجوان و بالغ یک دوز از زوفلوزا را دریافت کردند، علائم آنها مانند تب، عطسه و سرفه در مقایسه با مصرف داروهای مُسکن خیلی بهتر شد. اگر چه زوفلوزا برای مصرف تا ۴۸ ساعت پس از شروع علائم تایید شده است، ولی وقتی قبل از ۲۴ ساعت اولیه مصرف شود، بهترین کارکرد را دارد.
این دارو در مقایسه با داروهای دیگری مانند تامیفلو، به روش متفاوتی با ویروس آنفلوآنزا مبارزه میکند و در واقع مرحلهی متفاوتی از رشد ویروس را مورد هدف قرار میدهد. زوفلوزا قسمتی از ویروس آنفلوآنزا که مسئول تولید پروتئینهای مورد نیاز برای تولید ویروسهای دیگر است را از کار میاندازد، ولی داروی تامیفلو از آزاد شدن خود ویروس از یک سلول آلوده به دیگر سلولها جلوگیری میکند.
چرا به داروی جدیدی برای درمان آنفلوآنزا نیاز داریم؟
از زمان معرفی اولین داروی ضد آنفلوآنزا، ویروسهای مقاوم در برابر داروها نیز بهوجود آمدهاند. محققین نگران هستند که اگر یک ویروس همهگیر و مقاوم در برابر دارو پیدا شود، ممکن است درمان آمادهای برای آن وجود نداشته باشد.
«فردریک هایدن»، ویروسشناس از دانشگاه ویرجینیا و عضو گروه آزمایشهای بالینی داروها، میگوید: «واضح است که ما به درمانهای جایگزین نیازمند هستیم.» با در نظر گرفتن مقاومت در برابر داروهای کلاس تامیفلو، هایدن فکر میکند بهتر است از روش داروی دوگانه استفاده شود. به این صورت که زوفلوزا را با یک ضد ویروس قدیمیتر ترکیب کرده تا ریسک افزایش مقاوت کم شود و احتمالاً تاثیر ضدویروسی بسیار بیشتری داشته باشد.
زوفلوزا چه تفاوتهای دیگری با تامیفلو دارد؟
در زمینهی کاهش دادن علائم، تفاوت زیادی بین این دو دارو وجود ندارد. در آزمایشات بالینی بر روی افراد بالغ و نوجوانان، زوفلوزا نیز مانند تامیفلو علائم بیماری را از بین برد. ولی بیمار باید تعداد دوزهای بیشتر و تعداد روزهای بیشتری تامیفلو مصرف کند. در صورتی که زوفلوزا فقط یک بار در یک روز مصرف میشود. زوفلوزا تعداد ویروسها را یک روز پس از مصرف، نسبت به داروهای قدیمی بسیار بیشتر کاهش میدهد. بنابراین با مصرف زوفلوزا احتمال انتقال ویروس به دیگر افراد خیلی کمتر میشود.
چه کسانی بیشترین بهره را از زوفلوزا خواهند برد؟
پیشنهاد میشود ضدویروسهایی مانند تامیفلو، برای افرادی که در اثر ابتلا به آنفلوآنزا در معرض عوارضی مانند برونشیت یا ذاتالریه هستند، حتماً مصرف شوند. این گروه شامل افراد بالای ۶۵ سال و افرادی است که بیماریهای زمینهای مانند آسم، بیماری قلبی، دیابت و بیماری ریوی مزمن دارند.
زوفلوزا هنوز برای استفادهی این افراد پُرخطر به تایید نرسیده است، ولی نتایج جدیدی که در نشست سالانهی جامعهی بیماریهای عفونی آمریکا در ماه اکتبر ارائه شد، نشان داد که این دارو برای این افراد موثر است. بیمارانی که دارای بیماریهای زمینهای مانند آسم و بیماریهای ریوی مزمن بودند، با مصرف زوفلوزا تعداد روزهای کمتری علائم آنفلوآنزا را داشتند و عوارض آنفلوآنزا نیز برای آنها به نسبت بیمارانی که دیگر مسکنها را مصرف کرده بودند، کمتر بود.
نوشته: آمی کانینگهام
ترجمه: امید محمدی – مجله علمی ایلیاد
ترجمه: امید محمدی – مجله علمی ایلیاد