چگونه می‌توانیم آدرس زمین را به فرازمینی‌ها بدهیم؟
مجله علمی ایلیاد - «جیم کلارک»، نویسنده‌ی اصلی این تحقیق و دانشجوی کارشناسی ارشد رشته‌ی هواشناسی و فضانوردی در موسسه‌ی فناوری ماساچوست «MIT»، گفت: «اگر ما بتوانیم با موفقیت شروع به برقراری ارتباط با بیگانگان کنیم، می‌توانیم یک پیام را با نرخ داده‌ای، در حدود چند صد بیت در ثانیه ارسال کنیم که تنها در عرض چند سال به دست بیگانگان خواهد رسید.» وی افزود: «مفهوم این چشمک جذب‌کننده‌ی برای بیگانگان ممکن است چندان قابل درک نباشد، اما این شاهکار می‌تواند با ترکیبی از فناوری‌هایی که در حال حاضر وجود دارند و در آینده نزدیک توسعه می یابند، امکان‌پذیر شود.»
کلارک و دکتر «کری کاهوی» از MIT، ترکیبی از لیزرها و تلسکوپ‌ها را با ابعاد و اندازه های مختلف، مورد بررسی قرار دادند و دریافتند که لیزری ۲ مگاواتی، به‌همراه یک تلسکوپ ۳۰ متری می‌تواند سیگنال قوی‌ای را ایجاد کند که به‌راحتی توسط ستاره‌شناسان بیگانه در سیاره‌ی فراخورشیدی «Proxima b»، قابل شناسایی باشد. این سیاره، سیاره‌ای با جرم نزدیک به جرم زمین است که با نزدیک‌ترین ستاره به ما، ۴.۲۳ سال نوری، فاصله دارد.
علاوه بر این، لیزری ۱ مگاواتی که از یک تلسکوپ ۴۵ متری هدایت می‌شود، سیگنال واضحی را تولید می‌کند که می‌تواند توسط ستاره‌شناسان حاضر در سیستم سیاره‌ای «TRAPPIST-1» که هفتمین سیستم سیاره‌ای مشابه زمین با آب و هوای معتدل است و ۳۸.۸ سال نوری از زمین فاصله دارد، مشاهده شود. در هر صورت، به احتمال زیاد در آینده‌ای نزدیک، راه‌اندازی سیگنالی قابل تشخیص تا ۲۰،۰۰۰ سال نوری قابل تولید خواهد بود.
چرا که هر دو سناریو نیاز به تکنولوژی لیزر و تلسکوپ دارند که قبلاً توسعه یافته یا در دسترس است. به‌عنوان مثال، محققان محاسبه کردند که قدرت لیزری مورد نیاز از ۱ تا ۲ مگاوات، برابر با لیزر نیروی هوائی ایالات متحده است که تحت عنوان «MW» در جت‌های نظامی برای شلیک موشک‌های بالستیک به کار گرفته می‌شود. علاوه بر این، محققان دریافتند، در حالی‌که هم اکنون امکان به کارگیری یک تلسکوپ ۳۰ متری در هر کدام از رصدخانه‌های موجود در زمین وجود ندارد، اما در آینده‌ی نزدیک، چنین تلسکوپ‌های عظیمی مانند تلسکوپ غول‌پیکر مگالن ۲۴ متری و ۳۹ متری، ساخته خواهند شد.
کلارک در این خصوص گفت: «در چنین رصدخانه‌های عظیمی، یک چراغ لیزری باید در بالای یک کوه ساخته شود تا بتواند میزان فضای مورد نیازی را که لیزر باید قبل از اینکه به فضا برسد، در آن نفوذ کند، تقلیل دهد. بنابراین ساخت یک چراغ سیاره‌ای از لحاظ فنی امکان‌پذیر است و می‌تواند مشکل را حل کرد و تنها باید به بررسی این امر پرداخت که اگر اخترشناسان بیگانه از سایر نقاط کهکشان به نور آن نگاه کنند، روش‌های تصویربرداری‌شان قادر به تشخیص این چراغ مادون قرمز خواهد بود یا خیر؟ آن‌ها دریافتند، در حالی که یک تلسکوپ ۱ متری یا بزرگ‌تر قادر به تشخیص این چراغ است، بعید به نظر می‌رسد که یک تلسکوپ زمینی بتواند یک لیزر فرازمینی را مشاهده کند، مگر اینکه ما بررسی خود را به نزدیک‌ترین ستاره محدود کنیم.»
وی افزود: «بنابراین ما امیدوار هستیم که این مطالعه، باعث پیشرفت روش‌های تصویربرداری فروسرخ شود؛ چرا که، نه تنها این روش‌ها می‌توانند برای کشف هر چشمک لیزری که توسط اخترشناسان بیگانه تولید می‌شود به کار گرفته شوند، بلکه می‌توانند برای شناسایی گازهای فضای سیاره‌ای دور که ممکن است نشانه‌هایی از حیات باشد، نیز مورد استفاده قرار گیرند.»
نوشته: SciNews
ترجمه: سهیلا دوست‌پژوه – مجله علمی ایلیاد