ارزش موقعیت مکانی، در امید به زندگی انسان‌ها
مجله علمی ایلیادد – موسسه‌ی سلامت و رفاه استرالیا، در تازه‌ترین گزارشش از سبک زندگی استرالیایی‌ها ادعا کرده است که موقعیت مکانی افراد، در تعداد سال‌های عمر آن‌ها موثر است و می‌توان تخمین زد که افراد در هر منطقه، چقدر عمر می‌کنند. در این گزارش که در بین سال‌های ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۵ انجام شد، نشان داده است که امید به زندگی به‌طور متوسط در بین استرالیایی‌ها در حال افزایش است، اما این آمار درباره‌ی همه‌ی جوامع یکسان نیست.
مُردن در این جهان برای همه‌ی انسان‌ها اتفاق می‌افتد و هیچ‌کس نمی‌تواند منکر آن شود؛ اما تا حدودی می‌توان با پیش‌بینی تخمین زد که افراد در جوامع مختلف چقدر عمر می‌کنند؟ برای مثال متوسط طول عمر در کشور آفریقایی چاد، حدود ۵۰ سال است؛ اما همین مولفه در کشور موناکو بیش از ۸۹ سال است. اما محققان موسسه‌ی سلامت و رفاه استرالیا، طی تحقیق‌شان، امید به زندگی در بین استرالیایی‌هایی که در بین سال‌های ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۵ متولد شده‌اند را ۸۲.۴ سال عنوان می‌کنند. اما امید به زندگی در افرادی که بین سال‌های ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۳ متولد شده‌اند از این میزان کمتر و حدود ۸۲.۱ سال است.
آمار دقیق این موسسه نشان می‌دهد که طول عمر و امید به زندگی انسان‌ها بسته به زمان تولدشان، متفاوت است؛ و به مولفه‌ی مهم دیگری بستگی دارد که آن موقعیت مکانی‌ای است که در آن زندگی می‌کنند. «کلیر اسپارک» مدیر بخش سلامت جامعه در موسسه‌ی سلامت و رفاه استرالیا می‌گوید: «با پیشرفت علمی و اجتماعی در جوامع، امید به زندگی افزایش می‌یابد. همین پیشرفت‌ها باعث شده‌اند که نرخ مرگ و میر بر اثر حوادث کاهش چشم‌گیری کند و طول عمر در جوامع پیشرفته افزایش یافته است. بنابراین می‌توان موقعیت مکانی زندگی انسان‌ها را عاملی مهم در طول عمر دانست.»
گزارش‌ها در کشور استرالیا، نشان می‌دهد که می‌توان متوسط امید به زندگی در ساکنان شمال شهر سیدنی را ۸۵.۵ سال تخمین زد؛ در حالی که ساکنان شهرهای کمتر توسعه یافته، طول عمری تا ۷۷.۷ سال خواهند داشت.
اسپارک می‌گوید: «این بدیهی است که ساکنان شهرها، به‌خصوص شهرهای پیشرفته، دارای وضعیت امید به زندگی بهتری نسبت به جوامع روستایی و حاشیه‌ای شهرها هستند. طبق گزارش‌های معتبر علمی و پزشکی گذشته، می‌توان دریافت که آمار ابتلا به بیماری‌هایی همچون دیابت در شهرها کمتر از نواحی حاشیه‌ای و روستایی است. به جز عوامل حادثه‌ای که عدم پیشرفت می‌تواند عامل اصلی آن‌ها باشد، داشتن مشاغل سخت و آلوده به مواد معدنی مضر و سموم کشاورزی و آلودگی‌های محیط‌های دامپروری، خود می‌تواند عاملی مهم در عمر کوتاه‌تر باشد.»
کمپینی به‌نام «تغذیه‌ی دوران کودکی» نظراتی مخالف با این نظرات دارد. آن‌ها ادعا می‌کنند که سبک تغذیه در اکثر جوامع شهری، نامناسب‌تر از جوامع روستایی است. آن‌ها می گویند، بر خلاف آمارهای جدید، طول عمر و امید به زندگی رو به کاهش است. این کمپین، با هدف ترویج تغذیه‌ی مناسب و سبک زندگی خوب راه‌اندازی شده است. آن‌ها می‌گویند: «در واقع دوران مهمی از تغذیه در دوران اولیه‌ی زندگی وجود دارد که تغذیه عاملی مهم در آن است. این دوران هزار روزه‌ی اول زندگی کودک، بسیار حیاتی و مهم است. این دوران، بازه‌ی زمانی دوران بارداری مارد را نیز شامل می‌شود.»
پرفسور «پیتر دیویس» مدیریت این کمپین را بر عهده دارد و می‌گوید: «تحقیقات ما اثبات کرده است که سبک زندگی و وضعیت سلامت ما مستقیماً از هزار روز اول زندگی‌مان تاثیر می‌پذیرد. برخی از مدل‌ها پیش‌بینی کرده‌اند که متوسط طول عمر انسان‌ها در حال کاهش است. تلاش ما این است که بتوانیم با معرفی روش‌های تغذیه‌ای سالم و مناسب، از این روند کاهشی جلوگیری کنیم و حتی آن‌را صعودی کنیم. فراموش نکنیم که مشکلات واقعاً جدی در مورد چاقی و بیماری‌های قلبی، دیابت و دیگر بیماری‌های مرتبط با تغذیه‌ی نامناسب وجود دارد و در حال فراگیر شدن هستند. ما این موارد را می‌دانیم و سعی می‌کنیم تا در هزار روز اول زندگی، تاثیر مثبت را در زندگی کودکان بگذاریم.»
ترجمه: مجله علمی ایلیاد