ستاره‌شناسان وسعت دقیق کهکشان بچه‌قورباغه را آشکار کردند.

 
مجله علمی ایلیاد - به گفته‌ی ستاره‌شناس دانشگاه تل‌آویو، دکتر «نوح بروش» و همکارانش، کهکشان ادغامی بچه قورباغه، دارای سر بیضوی و دم راست و طویلی است و طول آن تقریباً یک میلیون سال نوری و تقریباً ده برابر بیشتر از قطر کهکشان راه‌شیریِ ما است.

این کهکشانِ تازه‌کشف‌شده، بخشی از گروه فشرده‌ی هیکسون 98 «HCG 98» است. HCG 98 گروه کوچکی از کهکشان‌ها است که در فاصله‌ی تقریباً ۳۰۰ سال نوری از زمین قرار دارند. دکتر بروش گفت: «ما بر این باور هستیم که در محیط‌های گروهی فشرده، می‌توانیم نمونه‌های خوبی از تعاملات کهکشان با کهکشان را بررسی کنیم، یاد بگیریم که ماده بین اعضا چگونه منتقل می‌شود و ماده‌ای که تازه با هم یکی شده، چگونه می‌تواند تغییر کند و بر رشد و تکامل کهکشان تاثیر بگذارد.»

دکتر بروش و همکارانش، HCG 98 را با تلسکوپ ۲۸ اینچی، در رصدخانه‌ی وایز مشاهده کردند و با رصدهای بیشتری با تلسکوپی مشابه ۲۸ اینچی در رصدخانه‌ی پولاریس، یافته‌های‌شان تایید کردند. آن‌ها همچنین از تصاویر نقشه‌بردار آسمانی دیجیتال اسلون، مربوط به پروژه‌ی IAC Stripe 82 Legacy نیز استفاده کردند.

دکتر بروش گفت: «این بچه قورباغه‌ی غول‌پیکر شامل منظومه‌ای از دو کهکشانِ بسیار نزدیک با دیسک‌های معمولی است که هر کدام از آن‌ها در حدود ۴۰،۰۰۰ سال نوری وسعت هستند. این کهکشان‌ها به همراه دیگر کهکشان‌های نزدیک، گروه فشرده‌ای را تشکیل می‌دهند.»

یکی از اعضای گروه، پروفسور «مایکل ریچ»، ستاره‌شناس دانشگاه کالیفرنیا در لس آنجلس، افزود: «آنچه این‌ کشف را فوق‌العاده می‌کند، این است که فقط طول دم آن در حدود ۵۰۰،۰۰۰ سال نوری است. اگر فاصله‌ی آن تا زمین به اندازه‌ی فاصله‌ی کهکشان آندرومدا بود، که تقریباً ۲.۵ میلیون سال نوری از زمین فاصله دارد، آن وقت به یک پنجم مسیر، تا کهکشان راه‌شیری می‌رسید.»

ستاره‌شناسان دریافتند که این بچه قورباغه‌ی غول‌پیکر با خراب شدن کهکشان کوتوله‌ی کوچکی که قبلاً نامرئی و اکثراً حاوی ستاره بوده، تشکیل شده است. آن‌ها گفتند: «وقتی نیروی گرانشی دو کهکشان مرئی، روی ستارگان در این کهکشانِ آسیب‌پذیر اعمال شده، ستارگانی که به این جفت کهکشان نزدیک‌تر بوده‌اند، سر بچه‌قورباغه را تشکیل داده‌اند. ستارگانی که در کهکشانِ قربانی شده، زنده مانده بودند، دم آن‌را تشکیل داده‌اند.»

این کشف در ماهانه‌یRoyal Astronomical  منتشر شده است.

نوشته: SciNews
ترجمه: زهرا جهانبانی – مجله علمی ایلیاد
مجله ایلیاد رادر اینستاگرام دنبال کنید...مجله ایلیاد رادر تلگرام دنبال کنید...مجله ایلیاد رادر آپارات دنبال کنید...مطالب مشابه● شواهد جدید برای مدل استاندارد کیهان‌شناسی● سیاره‌ی ناهید فعالیت‌های آتشفشانی دارد● قدیمی‌ترین نشانه‌های برخورد شهاب‌سنگ‌ها با زمین● تصویری فوق‌العاده از یک برج پلاسمایی بر روی سطح خورشید● کشف درخشان و داغِ جیمز وب● آیا می‌توان بر روی ماه کشاورزی کرد؟ ● آیا بر روی مریخ نیز رعد و برق رخ می‌دهد؟● چند نوع منظومه در کیهان وجود دارد؟● منشاء اَبَرسیاه‌چاله‌های نخستین چه بوده است؟● آیا احتمال انفجار دوباره‌ی جهان وجود دارد؟جدیدترین مطالب● آمار سرقت پس از قانون کاهش مجازات ● چطور لکه‌های مداد را از روی دیوار پاک کنیم؟● غلبه بر یکی از محدودیت‌های قانون اول ترمودینامیک● باکتری‌ها چگونه به مغز حمله می‌کنند؟● دانشمندان گامی دیگر به اینترنت کوانتومی نزدیک‌تر شده‌اند● چطور ویتامین B12 مورد نیاز بدن‌مان را تامین کنیم؟● ورود اورانیوم به خاک چه ارتباطی با کودهای کشاورزی دارد؟● آیا گیاهان هم صدا دارند؟● چطور در خانه توت فرنگی بکاریم؟● چطور جلوی استفراغ شیرخوار را بگیریم؟● چطور برای یک سفر کمپینگ آماده شویم؟● چگونه با عدم تعادل شیمیایی در مغز برخورد کنیم؟● پنج فایده‌ی دارچین برای سلامتی● کدام حیوان بلندترین گردن را در قلمرو حیوانات داشته است؟● چطور رادیاتور خودرو را تخلیه و تعویض کنیم؟● کشف آنزیمی که هوا را به انرژی تبدیل می‌کند● چگونه از شر مگسک چشم خلاص شویم؟● آیا اسب تک‌شاخ واقعاً وجود داشته است؟● چطور هوش هیجانی‌مان را اندازه گیری کنیم؟● منشاء رود نیل کجاست؟