فضا دقیقاً از کجا آغاز می‌شود؟
مجله علمی ایلیاد – فضاپیمای «ویرجین گلکتیک» فقط به یک شاخص عمده دست یافته است. اما آیا واقعاً به فضای بیرونی راه یافته است؟ بستگی دارد که این سوال را از چه کسی بپرسید. واحد VSS ویرجین، دومین فضاپیمایی در نوع خود است که در طول پرواز آزمایشی اخیر خود، به ارتفاع ۸۲.۷ کیلومتری از زمین رسید. بعد از اینکه ویرجین گلکتیک از هواپیمای مادر خود در ارتفاع ۵۰،۰۰۰ پایی رها شد، یک دقیقه‌ی کامل طول کشید تا این فضاپیما با موتور موشک هیبریدی خود به ارتفاع حداکثر خود برسد.
اما مرز فضا کجاست؟ آیا آن‌جا واقعاً فضا است؟ بستگی دارد از چه کسی بپرسید. وقتی فضانوردان ناسا و نیروی هوایی به ارتفاع بیش از ۸۰ کیلومتری می‌رسند، رسماً «فضانورد» می‌شوند. اما قابل قبول‌ترین تعریف، مفهوم «خط کارمن» است. خط کارمن در ارتفاع ۱۰۰ کیلومتری است، اگرچه ممکن است این اعداد هم کمی تغییر کنند.
اسپیس‌شیپ۲ یک فضاپیمای زیرمداری است. برای اینکه سقوط آزاد در مدار اطراف زمین نداشته باشید، باید به بالای ۱۰۰ کیلومتری برسید که تقریباً همان خط کارمن است. در واقع، الزامات رسیدن به این نقطه، به طور چشم‌گیری متفاوت است؛ پرواز مداری به میزان انرژی‌ای نیاز دارد که ۳۲ برابر میزان انرژی پرواز برای ابزارهای زیرمداری است.
نباید دستاورد ویرجین گلکتیک را بی‌اهمیت و کوچک شمرد. شاید این بالاترین پرواز افقی فضاپیمایی باشد که تا به حال صورت گرفته است و باید مورد تحسین همگان قرار گیرد. علاوه بر این، ویرجین گلکتیک قصد دارد حتی به بالاتر از آن هم پرواز کند. برنامه‌ی ۲۰۱۲ این شرکت نشان می‌دهد که فضاپیمای اسپیس‌شیپ۲ قرار است به نقطه‌ی بالای ۱۱۰ کیلومتری برسد که بالاتر از خط کارمن است.
شاید مسخره و احمقانه به‌نظر برسد؛ قضاوت با شما است. اما اگر قرار بود من ۲۵۰،۰۰۰ دلار برای گرفتن بلیط ویرجین گلکتیک برای رفتن به فضا بدهم، مطمئنم که حتماً به فضا می‌رفتم. برای اینکه یک شب از عمرم را در هتل فضایی باشم، همه‌ی پولم را می‌دهم.
نوشته: ویکتور تانگرمن
ترجمه: زهرا جهانبانی – مجله علمی ایلیاد