ردپای دایناسورهای عصر کرتاسه در انگلیس کشف شد!
مجله علمی ایلیاد - دیرین‌شناسان در جنوب انگلیس مجموعه‌ای از ردپاهای سالم را یافته‌اند که حداقل توسط ۷ نوع دایناسور مختلف از حدود ۱۴۰ میلیون سال پیش، یعنی دوره‌ی کرتاسه‌ی اول به جا مانده است. محققین دانشگاه کمبریج «آنتونی شیلیتو» و «نیل دیویس»، مجموعه‌ای شامل ۸۵ ردپای دایناسور را در ماسه‌سنگ‌های لی‌نس در تشکیلات اشدون در ۶ کیلومتری صخره‌های ساحلی ساسکس شرقی انگلیس یافته‌اند. این ردپاها توسط دایناسورهای گیاهخوار شامل «ایگوانودون»، «آنکیلوساروس» و همچنین «کارنیووروس» بر جای مانده است.
اندازه‌ی این ردپاها از ۲ سانتی‌متر تا ۶۰ سانتی‌متر متغیر است و به نحو مناسبی بر جای مانده‌اند که جزئیات پوست دایناسورها، اندازه‌ی آن‌ها و پنجه‌های دایناسورها روی آن‌ها به وضوح مشخص است. شیلیتو می‌گوید: «فسیل‌های تمام بدن دایناسورها بسیار کمیاب هستند. معمولاً قطعات کوچک بدن دایناسورها یافت می‌شوند که نمی‌توان از آن‌ها نحوه‌ی زندگی دایناسور را فهمید. مجموعه‌ای از ردپاها مشابه چیزی که اکنون کشف شده است، کمک می‌کند بسیاری از ناشناخته‌ها در مورد زندگی دایناسورها در آن مکان و زمان کشف شود.»
در دوره‌ی کرتاسه، ناحیه‌ای که این ردپاها کشف شده‌اند، در واقع نزدیک به منابع آبی بوده است و علاوه بر ردپاها تعدادی گیاه فسیل شده و فسیل دیگر پستانداران نیز پیدا شده است. دکتر دیویس می‌گوید: «برای باقی ماندن ردپاها نیاز به محیطی مناسب است. سطح زمین باید به اندازه‌ی کافی، چسبناک باشد که جای پای حیوانات روی آن بماند؛ ولی نباید آن‌قدر گِل باشد که ردپاها از بین بروند. باید حالت تعادلی بین این دو وضعیت وجود داشته باشد تا ردپاها ایجاد و حفظ شوند.»
شیلیتو اضافه می‌کند: «از آنجا که تعداد این ردپاها و گوناگونی آن‌ها بسیار زیاد است، ما می‌توانیم جزئیات شگفت‌انگیزی را مشاهده کنیم. می‌توان به وضوح بافت پوست و یا پولک حیوان را مشاهده کرد و رد هر چهار پنجه‌ی دایناسور را دید؛ وضعیتی که به ندرت اتفاق می‌افتد. از روی شکل ردپاها می‌توان حدس زد که کدام دایناسورها این ردپاها را به جای گذارده‌اند؛ می‌توان آن‌ها را با ردپاهایی که اکنون مشخص است مربوط به کدام دایناسورها هستند، مقایسه کرد و تشابهات مهم بین آن‌ها را شناسایی کرد. وقتی به ردپاهای به‌جا مانده در مکان‌های دیگر نگاه می‌کنید، می‌توانید بفهمید که کدام گونه‌ها نقش‌های کلیدی را بر عهده داشته‌اند.»
این کشف در مقاله‌ای که در مجله‌ی Palaeogeography, Palaeoclimatology, Palaeoecology چاپ شده، به تفصیل توضیح داده شده است.
نوشته: SciNews
ترجمه: امید محمدی – مجله علمی ایلیاد