نگاهی به ماده‌ی تاریک در خوشه‌های کهکشانی
مجله علمی ایلیاد - ماده‌ی تاریک تقریباً ۸۵درصد ماده‌ی جهان را تشکیل می‌دهد. هیچ‌گونه تابش الکترومغناطیسی منتشر نمی‌کند و وجودش تنها به واسطه‌ی اثرات گرانشی آن قابل تشخیص است. در سال‌های اخیر، دانشمندان تلاش‌های زیادی برای درک ماهیت واقعی ماده‌ی تاریک و ترسیم نقشه‌ی توزیع آن در جهان، ترتیب داده‌اند. حالا گروهی از اخترشناسان از داده‌های برنامه «میدان مرز هابل» برای مطالعه‌ی دقیق توزیع ماده‌ی تاریک در خوشه‌های کهکشانی بزرگ، استفاده کرده‌اند.
محققان با بهره‌گیری از مشاهدات گذشته‌ی ۶ خوشه‌ی کهکشانی بزرگ، توسط هابل، نشان دادند که نور درون خوشه‌ای، مسیر ماده‌ی تاریک را دنبال می‌کند. با این شرایط، امکان بررسی دقیق توزیع ماده‌ی تاریک در مقایسه با روش‌های موجود به‌دست می‌آید. دکتر «ایگناسیو تروجیلو» اخترشناس و محقق در موسسه‌ی اخترشناسی جزایر قناری، اظهار داشت: «ما با استفاده از داده‌های هابل دیدیم که نور درون خوشه‌ای را می‌توان با شفافیت و وضوح بی‌سابقه‌ای، مورد مشاهده قرار داد. عکس‌های تهیه شده واقعاً شگفت‌انگیز و الهام‌بخش بودند. البته انتظار نداشتم نتایج این‌قدر دقیق باشند. یافته‌های جدید می‌توانند کمک شایانی به تحقیقات نجومی آتی بکنند.»
نور درون خوشه‌ای یکی از محصولات فرعی برهم‌کنش میان خوشه‌ها است. در پی این برهم‌کنش‌ها، ستاره‌ها از کهکشان‌های خود به بیرون هدایت شده و به‌صورت آزادانه در درون خوشه، شناور می‌مانند. به محض اینکه ستاره‌ها از بند کهکشان‌های خود رها می‌شوند، به جایی می‌روند که عمدتاً ماده‌ی تاریک در آن وجود دارد.
دکتر «میریا مونتس» محقق در دانشگاه نیو سائوث ولز استرالیا، گفت: «تا آن‌جا که فناوری‌های فعلی امکان مطالعه به ما می‌ندهد، این ستاره‌ها توزیعی یکسان با ماده‌ی تاریک دارند. ماده‌ی تاریک و این ستاره‌های جدامانده، هر دو به عنوان مولفه‌های بدون برخورد عمل می‌کنند. ما دریافتیم که نور درون خوشه‌ای با ماده‌ی تاریک هم‌تراز است و توزیع آن‌را دقیق‌تر از سایر روش‌ها دنبال می‌کند. این روش بسیار کارآمدتر از استفاده از عدسی گرانشی است که پیچیدگی‌های زیادی را به همراه دارد. عدسی گرانشی به بازآفرینی عدسی دقیق و فعالیت‌های طیف‌سنجی زمان‌بَر نیاز دارد، اما روش جدید، فقط از عکس‌برداری عمیق بهره می‌برد. پس امکان مطالعه‌ی خوشه‌های بیشتری در همان زمان مشاهده با این روش وجود دارد.»
این مقاله در ماهنامه‌ی Royal Astronomical Society منتشر شده است.
نوشته: SciNews
ترجمه: منصور نقی‌لو – مجله علمی ایلیاد
ترجمه: منصور نقی‌لو – مجله علمی ایلیاد