خاکی با خصوصیات عجیب دارویی!
مجله علمی ایلیاد - در کوهستان‌های بوهو در ایرلند شمالی، افسانه‌ای قدیمی درباره‌ی خاکی با خصوصیات دارویی وجود دارد. اکنون مشخص شده است که این داستان نه تنها قصه‌ی توخالی مادربزرگ‌ها نیست، بلکه این داروی محلی دارای پتانسیل‌های واقعی برای مقابله با مقاوم شدن نسبت به آنتی‌بیوتیک‌ها است.
محققین به رهبری دانشگاه سوانزی بریتانیا، کشف کرده‌اند که خاک قلیایی منطقه‌ی فرمانا در ایرلند شمالی، معدن باکتری استرپتومیس میروفوره‌آ است که برای مقابله با میکروب‌های مقاوم در برابر آنتی‌بیوتیک، کارآمد است. مطالعه‌ی اخیر در مجله‌ی Frontiers in Microbiology به چاپ رسیده است و نشان داده است که این باکتری جدید، رشد چهار عدد از شش پاتوژن فوق مقاوم، شامل MRSA را متوقف می‌کند. همچنین مشخص شده که این باکتری از پس باکتری‌های گرم‌منفی و گرم‌مثبت برمی‌آید. گروه محققین هنوز مطمئن نیستند که چه قسمتی از باکتری جلوی رشد پاتوژن را می‌گیرد، ولی در حال تلاش برای درک این موضوع هستند. آن‌ها همچنین به دنبال محیط جدیدی هستند که می‌تواند این باکتری را در خود داشته باشد.
دکتر «گری کوئین» می‌گوید: «کشف مواد ضدمیکروب از استرپتومیس میروفوره‌آ در تحقیق ما برای یافتن داروهای جدید برای درمان باکتری‌های فوق مقاوم کمک کننده بوده است. این باکتری‌های مقاوم دلیل بسیاری از عفونت‌های خطرناک و کشنده هستند. اکنون تمرکز ما بر خالص‌سازی و شناسایی این آنتی‌بیوتیک‌ها است. ما همچنین اُرگانیسم‌های ضدباکتری دیگری را نیز از خاک کشف کرده‌ایم که می‌تواند در بر دارنده‌ی طیف وسیع‌تری از پاتوژن‌های فوق مقاوم باشد.»
بنا به گفته‌ی سازمان بهداشت جهانی، مقاومت در برابر آنتی‌بیوتیک، یکی از چالش‌های عمده‌ی پیش‌روی بشر امروزی است. اگر به همین منوالی که در حال حاضر این مشکل رو به گسترش است ادامه یابد، تا سال ۲۰۵۰ میلادی، حدود ۱.۳ میلیون نفر در اروپا بر اثر این مشکل می‌میرند. ناحیه‌ی بوهو که این نمونه‌های خاک در آن‌جا یافت شده است، حدود ۱،۵۰۰ سال پیش محل زندگی درویدها بوده است و در ۴۰۰۰ سال پیش، محل سکونت انسان‌های نئولیتیک بوده است. در قرن‌های اخیر، گزارش‌ها نشان داده است که خاک در آن‌جا به‌عنوان علاج سنتی برای دندان درد و یا عفونت‌های گلو استفاده شده است. به طور سنتی، مردم مقداری خاک را درون پارچه‌ای پنبه‌ای قرار می‌دادند و روی ناحیه‌ی عفونی می‌بستند. محققین اذعان دارند که شاید دلیل اینکه جمعیت ساکنین این مناطق بسیار زیاد بوده است، همین کیفیت خاک بوده است.
پروفسور «پل دایسون» از دانشکده‌ی پزشکی دانشگاه سوانزی، اضافه می‌کند: «نتایج یافته‌های ما نشان می‌دهند که داروهای طبیعی و محلی ارزش بررسی‌های بیشتر جهت یافتن آنتی‌بیوتیک‌های جدید را دارند. دانشمندان و باستان‌شناسان همگی می‌توانند در این کار مشارکت داشته باشند. به نظر می‌رسد بخشی از پاسخ به این مشکل عصر حاضر، در خرد گذشتگان نهفته است.»
نوشته: تام هال
ترجمه: امید محمدی – مجله علمی ایلیاد