کهکشان مثلث؛ مادری نمونه برای زایش ستاره‌ها
مجله علمی ایلیاد - تلسکوپ فضایی هابل متعلق به ناسا و آژانس فضایی اروپا، بهترین تصویر از کهکشان مثلث را ثبت کرده است. در این تصویر چهره‌ی فروزان این کهکشان با نور بالغ بر ۲۵ میلیون ستاره‌ی منفرد، قابل مشاهده است. این تصویر بزرگ‌ترین و باکیفیت‌ترین تصویر ثبت شده از این کهکشان است که شامل ۵۴ تصویر موزاییکی هابل بوده و فضایی به وسعت ۱۹،۰۰۰ سال نوری را در بر می‌گیرد.
کهکشان مثلث که به نام‌های «Messier 33» و « NGC 598» نیز شناخته می‌شود، کهکشانی مارپیچ است که در فاصله‌ی ۳ میلیون سال نوری از ما قرار دارد. در شرایطی که آسمان کاملاً تاریک باشد، این کهکشان را می‌توان با چشم غیرمسلح نیز به صورت مبهم به شکل یک جسم کم‌نور در صورت فلکی مثلث دید. درخشش کم‌نور این کهکشان هدف هیجان‌انگیزی برای ستاره‌شناسان آماتور به‌حساب می‌آید. کهکشان مثلث عضو مهمی از گروه محلی کهکشانی ما است. این گروه شامل بیش از ۵۰ کهکشان است که به وسیله‌ی گرانش با یکدیگر متصل هستند. کهکشان مثلث از لحاظ بزرگی سومین کهکشان گروه است، ولی کوچک‌ترین کهکشان مارپیچی گروه محسوب می‌شود.
عرض این کهکشان ۶۰،۰۰۰ سال نوری تخمین زده می‌شود که در مقایسه با کهکشان آندرومدا که ۲۰۰،۰۰۰ سال نوری و کهکشان راه‌شیری که ۱۰۰،۰۰۰ سال نوری عرض دارند، کوچک محسوب می‌شود. کهکشان مثلث به‌‌عنوان عضو کوچک بین این سه کهکشان، تضاد و امکان مقایسه‌ی ارزشمندی را فراهم کرده است.
در تضاد با دو کهکشان بزرگ‌تر، کهکشان مثلث دارای منبع نوری در مرکز خود نیست و همچنین خط متصل کننده‌ی بازوهای مارپیچ و مرکز کهکشان نیز در کهکشان مثلث وجود ندارد. همچنین می‌توان گفت تعداد ستاره‌های کهکشان مثلث، یک‌دهم کهکشان راه‌شیری و یک‌صدم کهکشان آندرومدا است. درک این تعداد ستاره سخت است، زیرا فقط در تصویری که تلسکوپ هابل گرفته است حدود ۲۵ میلیون ستاره‌ی منفرد قابل مشاهده هستند. قابل ذکر است که شدت تشکیل ستاره در کهکشان مثلث ۱۰ برابر بیشتر از کهکشان آندرومدا است.
این کهکشان حاوی مقادیر بسیار زیادی گاز و گرد و غبار است که باعث تشکیل سریع ستاره‌ها می‌شود. نرخ تشکیل ستاره‌های جدید برابر با جرم خورشید در دو سال است. فراوانی ابرهای گازی در کهکشان مثلث چیزی است که باعث می‌شود ستاره‌شناسان بررسی‌های دقیق‌تری بر روی این کهکشان انجام دهند.
وقتی ستاره‌ای شکل می‌گیرد از مواد موجود در ابرهای گازی استفاده می‌کند و بنابراین مواد کمتری برای تشکیل ستاره‌های جدیدتر به جای می‌گذارد. تصویر جدید هابل، دو ناحیه از چهار ناحیه‌ی درخشان در کهکشان مثلث را نشان داده است. NGC604 دومین ناحیه‌ی پرنور از هیدروژن یونیزه‌شده در گروه محلی محسوب می‌شود و در بین بزرگ‌ترین ناحیه‌های تشکیل ستاره در این گروه به‌حساب می‌آید.
نوشته: SciNews
ترجمه: امید محمدی – مجله علمی ایلیاد
ترجمه: امید محمدی – مجله علمی ایلیاد