وارد آمدن نیروی کششی به هیدروژل باعث شکستن تعدادی از شبکههای صلب آن میشود. این کار منجر به ایجاد رادیکالهای مکانیکی در انتهای زنجیرههای پلیمری میشود. این رادیکالها باعث جذب شدن مونومرهای موجود در محلول به درون هیدروژل میشوند و آنرا تقویت میکنند. با وارد آمدن کشش بیشتر، فرآیند شکستن و استحکام ادامه مییابد. با انجام این فرآیند، استحکام و صلبیت هیدروژل به ترتیب ۱.۵ و ۲۳ برابر و وزن هیدروژل ۸۶درصد افزایش مییابد. گروه محققین در مرحلهی بعد، هیدروژل را با مونومرهای خاص به نحوی ساختند که اگر درجهی حرارت آن بالا رود، سطح آن بیشتر نسبت به آب مقاوم شود.