اولین سلاح دوربُرد، چه زمانی ساخته شد؟
اولین سلاح دوربُرد، چه زمانی ساخته شد؟
مجله علمی ایلیاد - در مقاله‌ای که در مجله‌ی Science Report منتشر شد، گروهی از محققان دانشگاه کالج لندن و نوردیک اسپورت، به بررسی عملکرد نمونه‌ی نیزه‌های دست‌سازِ ۳۰۰،۰۰۰ ساله پرداختند تا بفهمند آیا پرتاب‌کنندگان نیزه می‌توانستند هدف خود را از فاصله دورتری شکار کنند یا خیر؟ دکتر «مَت پوپ» نویسنده و محقق در موسسه‌ی باستان‌شناسی دانشگاه کالج لندن، خاطر نشان کرد: «ظهور سلاح، یک تحول بزرگ در مسیر فرگشت انسان به‌شمار می‌آید. سلاح‌های اولیه بسیار ساده بوده و قابلیت‌های کمتری داشتند. ما همواره به ابزارها تکیه کرده و توانایی‌مان را از طریق نوآوری‌های فنی گسترش داده‌ایم. پی بردن به این مساله که انسان چه زمانی توانست از فاصله‌ی دور به کُشتن اقدام کند، نقطه‌ای حائز اهمیت وَلو تاریک در تاریخ بشریت است.»
نیزه‌های شونینگن، به مجموعه نیزه‌های پرتابیِ متعلق به دوره‌ی پالئولوتیک گفته می‌شود که بین سال‌های ۱۹۹۴ تا ۱۹۹۹ از معدن روبازی در شونینگن آلمان حفاری شدند. در کنار این نیزه‌ها، تقریباً ۱۶،۰۰۰ استخوان حیوان نیز کشف گردید. این نیزه‌ها قدیمی‌ترین سلاح‌های شکاریِ اروپای ماقبل تاریخ هستند که تاکنون کشف شده‌اند. مطالعه نشان می‌دهد که نیزه‌های چوبی این فرصت را به نئاندرتال‌ها می‌داد تا از آن‌ها به‌عنوان سلاح‌هایی برای کشتن از فاصله‌ی دور استفاده کنند. با توجه به اینکه مطالعات قبلی این فرض را به پیش کشیده بودند که نئاندرتال‌ها فقط می‌توانند از فاصله‌ی نزدیک طعمه‌شان را شکار کنند، مطالعات جدید حائز اهمیت فراوانی هستند.
دکتر «آنمیک میلکس» نویسنده و محقق از موسسه‌ی باستان‌شناسی دانشگاه کالج لندن، اظهار داشت: «این مطالعه خیلی مهم است، زیرا با ارائه‌ی طیف وسیعی از شواهد نشان می‌دهد که نئاندرتال‌ها به لحاظ فناوری، موجودات مستعدی بودند و با بکارگیری استراتژی‌های مختلف، می‌توانستند به‌شکار بپردازند. آن‌ها به شکارهای پُرخطری که در فاصله‌ی خیلی نزدیک صورت می‌گرفت، بسنده نمی‌کردند. پس باید این واقعیت را پذیرفت که نئاندرتال‌ها بستگان باهوش و توانمند ما بوده‌اند.»
مطالعه‌ی حاضر با حضور ۶ نفر از ورزشکاران پرتاب نیزه، انجام گرفت. از این ورزشکاران خواسته شد تا نیزه‌ی خود را از فاصله‌ای به سمت یک هدف نشانه بروند. دلیل انتخاب آن‌ها این بود که توانایی پرتاب نیزه با سرعت بالا را داشتند. به این ترتیب، زمینه برای شبیه‌سازی قابلیت‌های نئاندرتال‌ها در پرتاب نیزه به شکل مناسبی فراهم شد. نمونه‌ی نیزه‌ها به صورت دستی و با استفاده از ابزارهای فلزی ساخته شدند. این نیزه‌ها از درختان نروژی که در کِنت انگلیس رشد می‌کنند، گرفته شده بودند. قسمت سطح در مرحله‌ی پایانی با ابزارهای سنگی به‌صورت دستی صیقل داده شد. با این کار، سطحی به وجود آمد که شباهت بسیار زیادی به نیزه‌ی چوبی دوره پلیستوسن داشت. دو نمونه با وزن‌های ۷۶۰ گرم و ۸۰۰ گرم مورد استفاده قرار گرفت. این نمونه‌ها با ویژگی‌های نیزه‌های چوبی گذشته، مطابقت داشتند. پرتاب‌کنندگان نیزه، اعلام کردند که هدف می‌تواند از فاصله‌ی ۲۰ متری هدف قرار گیرد.
نئاندرتال‌ها سلاح‌هایی نیزه‌ای برای شکار از راه دور داشتند
این دو برابرِ فاصله‌ای است که دانشمندان تصور می‌کردند می‌توانست یک نیزه پرتاب شود. پس یافته‌ها نشان می‌دهد که نئاندرتال‌ها با بهره‌گیری از توانایی‌های فناوری خود می‌توانستند از فاصله‌ی دور و نزدیک شکار کنند. وزن نیزه‌های شونینگن باعث شده بود که قبلاً دانشمندان به این باور برسند که پرتاب آن‌ها با سرعت بالا می‌تواند کار دشواری باشد. با این حال، مطالعه حاضر گویای آن است که تعادل، وزن و سرعت، انرژی جنبشیِ کافی برای پرتاب و کشتن هدف را فراهم می‌کند.
دکتر میلکس در پایان گفت: «بر اساس مطالعات ما، شکار از فاصله‌ی دور از جمله استراتژی‌های شکار نئاندرتال‌ها بوده است. پس آن‌ها انعطاف‌پذیری رفتاری قابل‌توجهی نیز داشته‌اند. شواهد و قرائن جدید، شکاف میان نئاندرتال‌ها و انسان‌های امروزی را کمتر می‌کند.»
نوشته: SciNews
ترجمه: منصور نقی‌لو - مجله علمی ایلیاد