«استفن مینگاست» بهعنوان نویسندهی مقالهی جدیدی که در مجلهی Astronomy & Astrophysics چاپ شده است، میگوید: «بیشتر خوشههای ستارهای به محض متولد شدن نابود میشوند، زیرا به اندازهی کافی ستاره در خود ندارند که پتانسیل گرانشی عمیقی ایجاد کنند و ستارهها را در کنار یکدیگر نگه دارند. با این حال، در نزدیکی ما چندین خوشهی ستارهای وجود دارد که جرم ستارهای آنها به اندازهی زنده نگه داشتن خوشه به مدت صدها میلیون سال، کافی بوده است. بنابراین قاعدتاً باید بقایای جریانمانند و بزرگی از خوشههای از هم پاشیده در کهکشان راهشیری وجود داشته باشد.» بهخاطر اندازهگیریهای دقیقی که ماهوارهی گایا انجام داده است، محققین توانستهاند حرکات ستارهها در فضا را بهصورت سهبعدی اندازهگیری کنند. ستارهشناسان در حین بررسی حرکت ستارهها به گروهی از ستارهها برخوردند که مشخصات مورد انتظار خوشهی ستارهای را دارند، ولی توسط میدانهای گرانشی کهکشان راهشیری از یکدیگر جدا افتادهاند.