مونتیل و همکارانش مطالعات دهههای گذشته در مورد هورمونهای جنسی، حساسیت میگرن و پاسخهای سلولی به محرکهای میگرن را به دقت بررسی کردند تا نقش هورمونهای خاص را درک کنند. برخی از این هورمونها «مانن تستسترون»، شخص را در مقابل میگرن محافظت میکنند، ولی دیگر هورمونها مانند «پرولاستین» باعث بدتر شدن میگرن میشوند. دربارهی برخی از هورمونها باید مطالعات بیشتری انجام شود تا نقش آنها مشخص شود. به هر حال، استروژن هورمونی است که کاندیدای اصلی برای درک دلیل بروز میگرن است. شواهدی که این گروه تحقیقاتی بهدست آوردهاند نشان میدهد که استروژن و تغییرات سطح آن، سلولهای اطراف عصب تریجمینال را حساس به تحریک میکند. این کار باعث سادهتر شدن بروز حملههای میگرنی میشود.