ساخت ماده‌ی بیولوژیکی جدید در ابعاد میکروبی!
ساخت ماده‌ی بیولوژیکی جدید در ابعاد میکروبی!
مجله علمی ایلیاد - لاکهید مارتین کارخانجات کوچکی هستند که به توسعه‌ی نسل جدیدی از مواد فوق پیشرفته می‌پردازند. هدف از این کار که بر اساس یک قرارداد ۱۰ میلیون دلاری پنج‌ساله انجام شده، خودآموزی نانوساختارها برای تولید مواد قابل تنظیم است. یک شرکت بزرگ در عرصه‌ی عملیات فضایی در همکاری با آزمایشگاه تحقیقاتی ارتش ایالات متحده «ARL» راه‌هایی را برای مهندسی ژنتیک دی‌ان‌ای در موجودات تک سلولی کشف کرده که ممکن است به تولید مواد جدیدی در عرصه‌ی تکنولوژی نوری و پوششی دفاعی ختم گردد. از زمان کشف چگونگی اتصال ژن‌ها در دهه‌ی ۱۹۷۰ میلادی، این کشف به‌عنوان یک ابزار مهم در زمینه‌ی پزشکی و بیوشیمی به کار گرفته شده است. حتی ساده‌ترین سلول‌های زنده یک کارخانه شیمیایی مینیاتوری، دارای چنان پیچیدگی هستند که می‌توانند باعث تولید پیشرفته‌ترین مواد پلاستیکی مانند یک کاسه ارزان‌قیمت یا یک حلقه از گازها شوند.
مهندسی زیست فناوری نه تنها برای مواردی از قبیل محصولات GMO به‌کار گرفته می‌شود، بلکه قادر است میکروب‌ها را به مراکز تولید کوچکی برای تولید همه‌چیز، از داروها گرفته تا تار عنکبوت، تبدیل کند. این روش، راه‌حلی است که در حال حاضر عملی است، اما لاکهید می‌گوید که این روش هنوز هم تنها در مقیاس بسیار کوچک عملی است و کیفیت مورد نیاز برای برنامه‌های کاربردی دفاعی را ندارد. برای اصلاح این معضل، مرکز فن‌آوری پیشرفته‌ی لاکهید مارتین در همکاری با ARLبه بررسی نحوه‌ی ارتقا و بهبود این طرح‌های بیولوژیک می‌پردازد. به گفته‌ی این شرکت، این تکنولوژی، روزی می‌تواند به تولید تلسکوپی با پوشش فیلتری‌ای درست همانند چشم ماهی مرکب منجر شود که با استفاده از مولکول‌هایی شبیه به ملانین موجود در پوست حیوانات و انسان‌ها، از اشعه‌ی ماورا بنفش مصون خواهد ماند.
«ملیسا رودز» مدیر تحقیقاتی ارشد شرکت لاکهید مارتین، می‌گوید: «ما نمی‌توانیم چنین توانایی را به‌صورت مصنوعی تولید کنیم، بنابراین لاکهید مارتین از عناصر طبیعی استفاده خواهد کرد. استفاده از قدرت مواد خودمتصل‌شونده‌ی پایدار، مقرون به صرفه است و می‌تواند نسبت به روش‌های مصنوعی سریع‌تر هم باشد. لکن این تکنولوژی هنوز در مراحل ابتدایی خود است، بنابراین مطالعه‌ی پنج ساله‌ی ما در این عرصه به تحقیقات قابل‌توجهی جهت تکمیل شدن نیاز دارد.
نوشته: دیوید زوندی
ترجمه: سهیلا دوست‌پژوه – مجله علمی ایلیاد