یکی از ویژگیهای انسانهای هوموساپین، داشتن وضعیت ایستادن متعادل آنها است. برخلاف این گروه، اولین بازسازیها از وضعیت انسانهای نئاندرتال در ابتدای قرن بیستم نشان داده بود که این گروه از انسانها تقریباً به صورت صاف و مستقیم راه میروند. این بازسازیها بر اساس اسکلت باقیمانده از یک انسان مسن نئاندرتال انجام شده بود. در دههی ۱۹۵۰ دانشمندان میدانستند که تصویر ارائه شده از انسانهای نئاندرتال، دقیق نیست. شباهتهای آنها به انسانهای کنونی نیز مدتها است که مورد قبول همهی دانشمندان است.