این مطالعه که اخیراً در نشریهی Nature Astronomy منتشر شده، نشان میدهد که این ستارگان خیلی آهستهتر از آنچه که قبلاً تصور میشد، جرم خود را از دست میدهند. در واقع بادهای ستارهای قویتر از آنچه که در نظر گرفته شده بود، نیستند؛ اما توسط یک ستارهی همسایه که تا به حال دیده نشده یعنی، ستارهی دومی که در اطراف غول قرمز قرار دارد، تحت تاثیر قرار میگیرند. واقعیت این است که این فرآیند کندتر از آن است که تاثیر عمدهای بر چگونگی پایان یافتن زندگی یک ستاره داشته باشد. در نتیجه، ما دریافتیم که ستارهی غولپیکر، به زمان بیشتری برای فرآیند داخلی غنی از مواد شیمیایی از محیط خود نیاز دارد که بر غنیسازی محیط میان ستارهای و به تبع آن، تکامل شیمیایی کهکشانها تاثیر خواهد گذاشت.