علم فیزیک برای درمان بیماری سرطان دست‌به‌کار شد
فیزیک برای درمان سرطان دست‌به‌کار شد!
مجله علمی ایلیاد - وقتی الکترون از یک سطح انرژی پایین‌تر در یک اتم طی برخورد با یک الکترون دیگر به بیرون از اتم پرتاب می‌شود، فضایی خالی فراهم می‌شود که یک الکترون پُرانرژی می‌تواند به آن‌جا سقوط کند و مقداری از انرژی خود را آزاد کند.
این انرژی اضافی به شکل یک الکترون به‌نام «الکترون اوژه» آزاد می‌شود و اثر اوژه را ایجاد می‌کند. به این اثر نام «واپاشی اوژه» نیز اطلاق می‌شود. «گوکو ژائو» از چین و همکارانش از دانشگاه سوربن فرانسه، اثر اوژه را در چهار مولکول هیدروکربن، شامل بنزن، سیکلوهگزان و هیدروکربن‌های بزرگ‌تر بررسی کرده‌اند. همه‌ی مولکول‌های مورد مطالعه از گروه آروماتیک‌ها بوده‌اند. در همه‌ی این مولکول‌ها حلقه‌ی بنزنی و پیوند پی، وجود دارد و اتم‌های کنار یکدیگر با هم الکترون به اشتراک می‌گذارند. محققین دریافتند مولکول‌هایی که حلقه‌ی بنزنی دارند، حد آستانه‌ی پایین‌تری برای واپاشی اوژه دارند. این کشف می‌تواند برای درمانی به‌نام «درمان اوژه» مفید باشد. از این نوع درمان برای بیماران سرطانی استفاده می‌شود.
واپاشی اوژه معمولاً زمانی رخ می‌دهد که اتم‌ها در معرض اشعه‌های پُرانرژی ایکس قرار می‌گیرند و می‌توان از آن برای شناسایی اتم‌های درون یک جسم استفاده کرد. هنوز لازم است که این نوع واپاشی در مولکول‌های خاصی مانند برخی هیدروکربن‌هایی که در زندگی روزمره‌ی انسان‌ها مهم هستند، مورد مطالعه‌ی بیشتری قرار گیرد. محققین طیف اوژه‌ی مولکول‌های هیدروکربن را با استفاده از مدل‌های محاسباتی مطالعه کرده‌اند. آن‌ها دریافتند که مولکول‌های دارای الکترون پی، قبل از واپاشی اوژه حد آستانه‌ای پایین‌تری به نسبت مولکول‌های فاقد الکترون پی دارند. محققین امیدوار هستند نتایج این مطالعه باعث تهییج دیگران برای مطالعه‌ی تئوریک و آزمایشگاهی بیشتر در این زمینه شود.
نوشته: ScienceDaily
ترجمه: امید محمدی – مجله علمی ایلیاد