کاوش‌هایی معدنی در سمت تاریک ماه
کاوش‌هایی معدنی در سمت تاریک آن
مجله علمی ایلیاد - فضاپیمای چانگ‌ای-۴ اخیراً در دره‌ی «وون کارمان» بر روی ماه که عرضی ۱۸۰ کیلومتری دارد، فرود آمد و ماه‌نورد خود به‌نام «یوتو-۲» را روشن کرد تا به کاوش بپردازد. اکنون یوتو-۲ مواد معدنی موجود در جبه‌ی ماه را در کف حفره‌ی وون کارمان پیدا کرده است.
پروفسور «چونلای لی» از آکادمی علوم چین به همراه همکارانش، می‌گویند: «در سال ۱۹۷۰ یک نظریه داده شد مبنی بر اینکه در ابتدای زندگی ماه، اقیانوسی از سنگ‌های مذاب سطح آن‌را پوشانده بوده است. در زمانی که این سنگ‌ها شروع به سرد شدن کرده‌اند، مواد معدنی سبک‌تر به سطح آمده‌اند و مواد سنگین‌تر ته‌نشین شده‌اند. لایه‌ی بالایی به‌صورت ورقه‌ای تیره از سنگ‌های آتشفشانی، بر روی لایه‌ی مواد معدنی چگال مانند «اولیوین» و «پایروکسین» را پوشانده است. همچنان که سیارک‌ها به سطح ماه برخورد کرده‌اند، باعث پرتاب بخشی از جبه‌ی ماه به بیرون شده‌اند. درک ترکیبات موجود در جبه‌ی ماه برای درک اینکه آیا اقیانوس سنگ‌های مذاب وجود داشته یا خیر، بسیار مهم است. این اطلاعات می‌تواند به ما در درک نحوه‌ی تکامل گرمایی ماه نیز کمک کند.»
چانگ‌ای-۴ در ۳ ژانویه‌ی ۲۰۱۹ بر روی ماه فرود آمد و یوتو-۲ را آزاد کرد تا بر روی ماه کاوش کند. اندازه‌گیری‌های جدید نشان داده است که مواد معدنی پایروکسین و اولیوین در سایت فرود ماه‌نورد وجود دارند.
دانشمندان می‌گویند: «یوتو-۲ اطلاعات طیف‌سنجی مربوط به محل اثرات موجود در حوزه‌ی آبگیر محل فرود و همچنین دیگر محل‌های حفره را جمع‌آوری می‌کند. ما انتظار داشتیم که مواد معدنی موجود در جبه‌ی ماه به‌وفور در سطح قطب جنوب ماه و «حوزه‌ی آبگیر آیتکان» پیدا شود. بر خلاف انتظار ما، رد کمی از وجود اولیوین بر روی ماه در این مناطق پیدا شد. اولیوین ترکیب اولیه‌ی موجود در جبه‌ی بالایی زمین است. عدم وجود مقادیر زیاد اولیوین هنوز جای سوال است. در حفره‌های عمیق‌تر مقادیر بیشتری از اولیوین یافت‌شده است. یک نظریه این است که جبه به مقدار مساوی از اولیوین و پایروکسین ساخته شده است و هیچکدام نسبت به دیگری برتری ندارند. یوتو-۲ باید کاوش‌های بیشتری انجام دهد تا وضعیت زمین‌شناسی محل فرود خود را درک کند و بتواند داده‌های بیشتری درباره‌ی ترکیبات موجود در جبه‌ی ماه به زمین مخابره کند.»
نتایج مطالعات اولیه‌ی این دانشمندان در مجله‌ی Nature به چاپ رسیده است.
نوشته: sci-news
ترجمه: امید محمدی – مجله علمی ایلیاد