هاوکینگ یکی از دانشمندانی است که تئوری خود را در این زمینه دارد و میگوید که مادهی تاریک از سیاهچالههای نخستین ساخته شده است. مدت کوتاهی پس از انفجار بزرگ، تعداد زیادی سیاهچالهی کوچک در ناحیهای که چگالی بالایی داشته و مناسب فروپاشی گرانشی بوده، تولید شده است. حتی سیاهچالههای بسیار کوچک نیز وزن بالایی دارند.
سیاهچالهای که افق رویداد آن ۰.۱ میلیمتر قطر داشته باشد، دارای جرمی برابر ۶۷ کوینتیلیون (1018) تُن است. اگر این سیاهچالههای کوچک به دور هم گرد آیند، باعث بروز اثر لنز گرانشی میشوند. به این معنی که میدان گرانشی قدرتمند سیاهچالهها میتواند نور اجسامی که از جلوی آنها عبور میکنند را خم کند. در مطالعهی جدیدی که در مجلهی Nature Astronomy به چاپ رسیده است، ستارهشناسان از این پدیده برای بررسی تئوری هاوکینگ استفاده کردهاند.
رد تئوری هاوکینگ توسط ستارهشناسان
گروه بینالمللی ستارهشناسان با استفاده از دوربین دیجیتال فوق پیشرفتهی نصب شده بر روی تلسکوپ سوبارو در هاوایی، سیاهچالههای نخستین را در کهکشان آندرومدا شکار کردهاند. اگر این سیاهچالهها بین زمین و ستارهای در کهکشان مجاور ما حرکت کرده باشند، دانشمندان میتوانند در اثر لنز گرانشی، ستارهها را مشاهده کنند که روشنتر میشوند و به سرعت سوسو میزنند؛ هر چقدر سیاهچاله کوچکتر باشد، فلش مشاهدهشده سریعتر خواهد بود.
دانشمندان پیشبینی میکنند که برای اینکه مادهی تاریک از سیاهچالهها تشکیل شده باشد، باید تعداد کافی از سیاهچالههایی با جرم کمتر از ماه وجود داشته باشند تا منجر به بروز ۱۰۰۰ رخداد لنز گرانشی شوند. گروه محققین تنها توانستند یک رخداد اینچنینی را از ۷ ساعت عکسبرداری و ۱۹۰ عکس متوالی تشخیص دهند. بنابراین نمیتوان تئوری هاوکینگ را دربارهی منشاء مادهی تاریک تایید کرد.
«ماساهیرو تاکادا» بهعنوان نویسندهی اصلی اذعان دارد که تحقیق آنها نظریهی هاوکینگ را بهطور کامل بیاعتبار نمیکند.