این حفرهها یخگیر «پولینیا» نامیده میشوند و نسبتاً شناختهشده و رایج هستند. یخگیرها در واقع برای حیوانات قارهی جنوبگان نظیر خوکهای دریایی، والها و پنگوئنها که در زیر یخ دریا شنا میکنند و برای تنفس و استراحت باید به سطح دریا بیایند، بسیار مفید است. اما یخگیر دریای ودل عجیب و غریب است. این یخگیر برای اولین بار توسط تصاویر ماهوارهای و در سال ۱۹۷۴ در نزدیکی کوهی زیرآبی به نام «ماد رایز» کشف شد که بسیار بزرگ و تقریباً اندازهی نیوزیلند بود. سپس دوباره در سال ۱۹۷۵ و ۱۹۷۶ پدیدار شد، اگر چه دمای هوا در آن منطقه زیر دمای انجماد بود. با این حال بعد از سال ۱۹۷۶ ناپدید شد. اقیانوسشناس «اتان کمپل» از دانشگاه واشینگتن، میگوید: «ما فکر میکردیم این حفرهی بزرگ در یخ دریا چیز نادری است، میگفتیم شاید فرآیندی بوده که از بین رفته است.»
مترجم | زهرا جهانبانی - مجله علمی ایلیاد |