جاسوسی از یخچال‌های طبیعی هیمالیا
جاسوسی از یخچال‌های طبیعی هیمالیا
مجله علمی ایلیاد - تقریباً کمتر از نیم قرن پیش یک سیستم جاسوسی ماهواره‌ای به نام «هگزاگون»، در مدار زمین قرار گرفت و عکس‌های با کیفیتی را از چشم‌اندازهای مختلف در حال تغییر سیاره‌ی زمین به جز یک یا دو فرودگاه روسیه، ثبت کرد. با اینکه جنگ سرد مدت‌ها پیش پایان یافته، این تصاویر در سال ۲۰۰۲ رمزگشایی شدند و لذا مجموعه اطلاعات غنی برای انجام انواع تحقیقات در این زمینه فراهم شده است. در حال حاضر، دانشمندان از این تصاویر استفاده کرده‌اند تا چشم‌انداز شگفت‌آور جدیدی را از ناپدید شدن یخچال‌های هیمالیا به نمایش بگذارند.
گروهی متشکل از محققان آمریکایی دانشگاه کلمبیا و دانشگاه یوتا، به اندازه‌گیری دقیق تغییرات رخ داده در ضخامت یخ‌های هیمالیا بین دو دوره‌ی زمانی سال‌های ۱۹۷۵ تا ۲۰۰۰ و سپس ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۶ پرداختند. در طی این تحقیقات، نتایج آن‌ها، نشان‌دهنده‌ی یک شوک بزرگ و یک بحران آب و هوایی بود. «جاشوا مور» پژوهشگر این مطالعه از رصدخانه‌ی لامونت-دهرتی دانشگاه کلمبیا، می‌گوید: «به‌نظر می‌رسد این درست همان چیزی است که ما انتظار داشتیم، چرا که گرمایش، محرک اصلی آب شدن این یخچال‌ها است.»
این گروه مجموعه تصاویری را که توسط ماهواره‌های جاسوسی «هگزاگون کیهول۹» از هیمالیا گرفته شده بررسی کردند و توانستند به اندازه‌گیری دقیق ۶۵۰ یخچالی که در دامنه‌ی این کوه معروف قرار داشت، بپردازند. سپس آن‌ها از پروسه‌ای استفاده کردند که به آن‌ها کمک می‌کرد تا این نقشه‌ی سه‌بعدی را به شکلی تبدیل کنند که اطلاعات مختلفی را در مورد این ارتفاعات ارائه می‌داد. مور و گروه او می‌توانند با استفاده از این روش تغییرات سالانه به‌وجود آمده در پوشش یخ را از طریق مقایسه‌ی نتایج خود با تصاویر ماهواره‌ای مدرن به دست آمده از رادیومتر پیشرفته فضابرد بازتابی و گسیل گرمایی ناسا موسوم به «ASTER»، ارزیابی کنند.
از اوایل هزاره‌ی جدید، یخچال‌ها به‌طور متوسط کمتر از نیم متر در سال کاهش یافته‌اند و در طی دهه‌های گذشته این میزان به نصف یعنی نزدیک به ۲۲ سانتی‌متر رسیده است. البته این نتایج به‌صورت میانگین ارائه شده است؛ در حالی که برخی از یخچال‌های طبیعی در ارتفاعات بلند پایدار هستند، رودخانه‌های یخی نزدیک به سطح دریا در سال به‌طور متوسط ۵ متر از سطح خود را از دست می‌دهند.
البته، ضخامت یخچال‌های طبیعی به چندین دلیل کاهش می‌یابد. به‌عنوان مثال، کاهش بارش، یا جذب ذرات ریز آلودگی باعث گرم شدن و تیره شدن سطح یخ شده و لذا جذب نور خورشید افزایش می‌یابد. این عوامل می‌توانند به ذوب یخچال‌های بزرگ موجود در این منطقه کمک کرده باشند، اما مقیاس وسیع این تغییرات، تاثیرات جهانی زیادی را به همراه خواهد داشت. علاوه بر این، این گروه داده‌های مربوط به درجه حرارت‌های مختلف به‌دست آمده از ایستگاه‌های سراسر زمین را جمع‌آوری کرده و اطلاعات به‌دست آمده را با میزان ذوب موجود در نقشه، مقایسه کرد. هر دو مجموعه از اطلاعات به خوبی نشان می‌دهند که گرم شدن سیاره‌ی زمین قطعاً می‌تواند باعث کاهش یخچال‌ها شود.
مور می‌گوید: «این واضح‌ترین تصویری است که نشان می‌دهد یخچال‌های هیمالیا سریع‌تر از آنچه که فکر می‌کردیم در این فاصله زمانی ذوب شده‌اند.» اما چرا علاوه بر غرب، محدوده‌ی کوهستانی‌ای مانند آلپ، توجه محققان را به خاطر ذوب سریع قله یخی خود در دهه ۱۹۸۰ جلب کرده است.
در حالی که سرعت آب شدن یخچال‌های هیمالیا کمی طولانی‌تر بود، اما هم اکنون هیمالیا در حال پیشروی است و با توجه به منطقه‌ی تحت پوشش هیمالیا و موقعیت این یخچال‌ها می‌توانیم انتظار داشته باشیم که ذوب این یخچال‌های طبیعی یک فاجعه‌ی بزرگ را به همراه داشته باشد. ذوب شدن فصلی برف‌ها مقادیر قابل توجهی آب را وارد شاهراه‌های اصلی رودخانه‌هایی مانند «اینداس» می‌کنند، در حالی که صدها میلیون نفر به حجم و جریان این آب برای تهیه آب آشامیدنی، آب کشاورزی و برق آبی نیاز دارند.
افزایش ذوب ممکن است موقت باشد، اما در بلندمدت، باعث می‌شود که میلیون‌ها نفر به افزایش خطر مواجهه با بحران آب گرفتار شوند. علاوه براین، جمع‌آوری آب‌های ذوب شده، جوامع را در معرض خطر بیشتر بارش‌های سیل‌آسا قرار می‌دهد، زیرا دریاچه‌های بزرگ شکل گرفته به‌ناگاه سرازیر شده و آب‌ها از سراشیبی‌ها جاری می‌شوند.