کهکشانی با نرخ بالای ستاره‌زایی
کهکشانی با نرخ بالای ستاره‌زایی
مجله علمی ایلیاد - تلسکوپ فضایی هابل متعلق به ناسا و آژانس فضایی اروپا، تصویری جدید از کهکشان مارپیچ NGC972 تهیه کرده است. کهکشان NGC972 در صورت فلکی بره قرار دارد و فاصله‌ی آن تا زمین حدود ۵۰ میلیون سال نوری است. این کهکشان به نام‌های LEDA9788، UGC2045 و IRAS 02312+2905 نیز شناخته می‌شود و قطر آن تقریباً ۷۰،۰۰۰ سال نوری است.
کهکشان NGC972 برای اولین بار در سال ۱۷۸۲ توسط ویلیام هرشل ستاره‌شناس آلمانی بریتانیایی کشف شد. در تصویر جدیدی که توسط تلسکوپ هابل تهیه شده است، مکان‌های شکل‌گیری ستاره‌ها را می‌توان به وضوح مشاهده کرد. جریان‌های گرد و غبار کیهانی نیز به وضوح در این تصویر مشخص هستند.
درخشش‌های به رنگ نارنجی متمایل به صورتی طی واکنش هیدروژن با جریان‌های نوری شدید شبه‌ستاره‌های مجاور ایجاد می‌شوند. وجود نواحی عظیم برای تشکیل ستاره در کهکشان NGC972 و همچنین تقارن موجود در بازوهای این کهکشان احتمالاً در نتیجه‌ی ادغام آن با یک کهکشان مملو از گاز بوده است.
ستاره‌شناسان پروژه‌ی هابل، می‌گویند: «وقتی که ما به مطالعه‌ی کهکشان‌ها در آسمان می‌پردازیم در حقیقت به دنبال مکان‌های شکل‌گیری ستاره‌ها هستیم؛ زیرا مکان، نرخ و تاریخچه‌ی شکل‌گیری ستاره‌ها می‌تواند شواهد حیاتی درباره‌ی نحوه‌ی تکامل این مجموعه‌های مملو از گاز و گرد و غبار ارائه کند. نسل جدید ستاره‌ها می‌توانند عوامل و نیروهای گسترده‌تری ایجاد کنند یا تحت تاثیر آن‌ها قرار گیرند که کهکشان‌ها را در کیهان شکل می‌دهند. از جمله‌ی این نیروها و عوامل می‌توان به گرانش، تشعشع، ماده و ماده‌ی تاریک اشاره کرد.»