کهکشانی زیبا با مناطق ستاره‌زایی فراوان
کهکشانی زیبا با مناطق ستاره‌زایی فراوان
مجله علمی ایلیاد - تلسکوپ فضایی هابل متعلق به ناسا و آژانس فضایی اروپا، توانسته است تصویری جدید و خارق‌العاده از کهکشان مارپیچی «NGC3432» ارائه کند. این کهکشان در فاصله‌ی حدود ۴۵ میلیون سال نوری از زمین و در صورت فلکی شیر کوچک قرار دارد. NGC3432 به نام‌های «LEDA 32643» و «UGC 5986» نیز شناخته می‌شود و برای اولین بار در سال ۱۷۸۷ میلادی توسط ستاره‌شناس آلمانی بریتانیایی «ویلیام هرشل» کشف شد.
شکل خاص این کهکشان به دلیل داشتن فعل و انفعالات گرانشی ادامه‌دار با کهکشان UGC5983 است که کهکشانی کوتوله به‌حساب می‌آید و در جنوب غربی NGC3432 قرار دارد. ستاره‌شناسان هابل، می‌گویند: «اینطور که مشخص شده است ما از روی زمین، کهکشان NGC3432 را از سمت لبه‌ی آن مشاهده می‌کنیم. بازوهای مارپیچی و هسته‌ی درخشان این کهکشان از دید ما پنهان هستند و ما تنها لبه‌های خارجی آن‌را مشاهده می‌کنیم. گرد و غبار تاریک کیهانی، تکه‌هایی با درخشندگی‌های متفاوت و نواحی صورتی که ستاره‌ها در آنجا در حال شکل‌گیری هستند، چیزی است که ما می‌بینیم و می‌تواند به ما در ساختن شکل واقعی این کهکشان کمک کند؛ البته این کار با چالش‌های فراوانی روبه‌رو است. از آنجا که رصدخانه‌هایی مانند هابل تعداد زیادی از کهکشان‌های مارپیچی را تا کنون از زوایای مختلفی رصد کرده‌اند، ما می‌توانیم با استفاده از تصویر یک سمت کهکشان بقیه‌ی آن‌را تجسم کنیم.»
در ماه می سال ۲۰۰۰ یک ابرنواختر بسیار غیرمعمول و درخشان به نام «SN2000ch» در کهکشان NGC3432 رخ داد که توسط ستاره‌شناسان رصدخانه‌ی لیک کشف شد. آن‌ها ابتدا تصور می‌کردند که این انفجار مربوط به ستاره‌ای در کهکشان راه‌شیری است، ولی بعداً با به‌دست آمدن اطلاعات تکمیلی، آن‌را از ابرنواخترهای نوع II دسته‌بندی کردند.
هر چند خارج از انتظار بود، ولی SN2000ch در سال ۲۰۰۰ چندین بار دیگر تکرار شد و نشان داد که جرم مشاهده شده اصلاً ابرنواختر نبوده، بلکه در حقیقت یک «غول آبی درخشان متغیر» است؛ یک ستاره‌ی غول‌پیکر تکامل یافته که تغییرات غیر قابل پیش‌بینی و زیادی در طیف و درخشندگی آن مشاهده می‌شود.