کاوش در جمعیت ستاره‌های کهکشان راه‌شیری
کاوش در جمعیت ستاره‌های کهکشان راه‌شیری
مجله علمی ایلیاد - ستاره‌شناسان با استفاده از داده‌های فضاپیمای گایا، خوشه‌ها، وابستگان و دسته‌ای از ستاره‌های همراه که حدود ۳،۳۰۰ سال نوری از ما فاصله دارند را شناسایی کرده‌اند. بسیاری از این گروه‌های ستاره‌ای به‌نظر به‌صورت رشته‌ای هستند که موازی با صفحه‌ی کهکشان راه‌شیری در حرکت هستند و برخی از این رشته‌ها صدها سال نوری طول دارند.
کاوش در توزیع و همچنین گذشته‌ی بقایای ستاره‌ای کهکشان راه‌شیری، چالش‌‌برانگیز است؛ زیرا مستلزم این است که ستاره‌شناسان بتوانند سن ستاره‌ها را تخمین بزنند. این کار نیز اصلاً راحت نیست، زیرا ستاره‌هایی وجود دارند که جرم مشابهی دارند، ولی سن مشابهی ندارند و در عین حال شکلی مشابه یکدیگر نیز دارند. برای درک اینکه یک ستاره چه زمانی متولد شده است، دانشمندان باید به جمعیتی از ستارگان که در آن زمان شکل گرفته‌اند نگاه بیندازند.
دکتر «مارینا کونکل» از دانشگاه غربی واشینگتن، می‌گوید: «برای شناسایی اینکه چه ستاره‌هایی با یکدیگر متولد شده‌اند، باید به ستاره‌هایی توجه کنیم که مشابه یکدیگر در حرکت هستند، زیرا همه‌ی ستاره‌هایی که درون یک ابر یا خوشه تشکیل شده‌اند در راه مشابهی حرکت می‌کنند. ما تعدادی از ستاره‌های این‌چنینی را در نزدیکی منظومه‌ی شمسی می‌شناسیم، ولی فضاپیمای گایا ما را قادر ساخته تا کهکشان راه‌شیری را با جزئیات بیشتر کاوش کنیم و فواصل دوری را ببینیم و توانسته‌ایم تعداد بیشتری از این گروه‌ها را کشف کنیم.»
تحقیقات دکتر کونکل و همکارانش منجر به کشف ۲۰۰۰ خوشه‌ی جدید و گروه‌های ستاره‌ای همراه یکدیگر شده است که ۳،۳۰۰ سال نوری از ما فاصله دارند. دانشمندان همچنین سن صدها هزار ستاره را نیز تعیین کرده‌اند و با این کار امکان ردگیری خانواده‌های ستاره‌ای و کشف نحوه‌ی شکل‌گیری آن‌ها را فراهم کرده‌اند.
دکتر کونکل می‌گوید: «ما عموماً تصور می‌کردیم که ستاره‌های جوان چند میلیون سال پس از شکل‌گیری مکان اولیه‌ی خود را ترک می‌کنند و به‌طور کامل ارتباط خود را با خانواده از دست می‌دهند؛ ولی به‌نظر می‌رسد که ستاره‌ها تا میلیاردها سال در نزدیکی خویشاوندان خود می‌مانند.»
به نظر می‌رسد این رشته‌های ستاره‌ای دارای جهت‌گیری خاصی نسبت به بازوهای مارپیچ کهکشان راه‌شیری هستند و این جهت‌گیری بستگی به سن ستاره‌های هر رشته دارد. ستاره‌شناسان حدس می‌زنند که شاید رشته‌های حاوی ستاره‌های پیرتر با بازوهای مارپیچ کهکشان متقاطع هستند. نتایج این کشفیات در مجله‌ی Astronomical به چاپ رسیده است.