ستاره‌ها در کجای جهان اولیه متولد شدند؟
ستاره‌ها در کجای جهان اولیه متولد شدند؟
مجله علمی ایلیاد - گروهی بین‌المللی از ستاره‌شناسان با استفاده از ترکیب داده‌های تلسکوپ‌های مختلف زمینی و فضایی، ۳۹ کهکشان را در فاصله‌ی ۱۱.۵ میلیارد سال نوری از زمین کشف کرده‌اند که محل شکلگیری ستاره‌ها هستند.
دکتر «تائو وانگ» از موسسه‌ی ستاره‌شناسی دانشگاه توکیو، می‌گوید: «این اولین بار است که این تعداد کهکشان غول‌پیکر در طول ۲ میلیارد سال اول از کل ۱۳.۷ میلیارد سال کل عمر جهان کشف می‌شود. این کهکشان‌ها در گذشته برای ما نامرئی بودند. این یافته‌ها در حقیقت نقض مدل‌های کنونی مربوط به تکامل کیهانی در آن زمان‌ها است و می‌تواند کمک کند تا جزئیات بیشتری به مدل‌های تکاملی اضافه کنیم.»
این تعداد کهکشانی که جدیداً کشف شده‌اند، در طیف رنگی از فرابنفش تا نزدیک مادون قرمز قابل مشاهده نیستند. پروفسور «کوتارو کونو» از دانشگاه توکیو، می‌گوید: «نور این کهکشان‌ها بسیار ضعیف است و طول موج بلندی دارد و توسط چشم ما و همچنین تلسکوپ هابل قابل مشاهده نیست. بنابراین ما به «ALMA» روی آوردیم که برای مشاهده‌ی این چیزها ایده‌آل است.»
طبق گفته‌ی ستاره‌شناسان، این کهکشان‌هایی که محل شکلگیری ستاره‌ها هستند، دارای تفاوت‌های عمیقی با کهکشان‌های دیگر هستند. آن‌ها می‌گویند: «اگر منظومه‌ی شمسی درون یکی از این کهکشان‌ها قرار داشت و شما در طول شب به آسمان صاف نگاه می‌کردید، چیزی که مشاهده می‌کردید از چیزی که الان در کهکشان راه‌شیری می‌بینید، کاملاً متفاوت بود.» دکتر وانگ اضافه می‌کند: «در این صورت می‌توان گفت آسمان شب بسیار جادویی می‌شد. تعداد ستاره‌ها در آسمان بیشتر بود و ستاره‌ها بزرگ‌تر و روشن‌تر به‌نظر می‌آمدند. ولی در نقطه‌ی مقابل باید گفت که مقادیر بسیار بالای گرد و غبار کیهانی باعث می‌شود ستاره‌های کمتری را ببینید؛ بنابراین پس‌زمینه‌ی این ستاره‌های بزرگ و درخشان یک تاریکی عمیق بود.»
این کهکشان‌های کشف شده‌ی جدید دارای مواد تاریک زیادی هستند و شاید بتوان گفت اجداد بزرگ‌ترین کهکشان‌ها در خوشه‌های کهکشانی امروزی هستند. محققین اینطور نتیجه‌‌گیری کرده‌اند که وجود این تعداد زیاد از کهکشان‌های غول‌پیکر مملو از گرد و غبار در جهان اولیه، درک ما از نحوه‌ی شکلگیری کهکشان‌های غول‌پیکر را به چالش می‌کشد.
مقاله‌ی این محققین در مجله‌ی Nature به چاپ رسیده است.