قدمت استفاده از ابزار سنگی ۱۰هزار سال جابه‌جا شد!
قدمت استفاده از ابزار سنگی ۱۰هزار سال جابه‌جا شد!
مجله علمی ایلیاد - مجموعه‌ای از دست‌سازه‌های سنگی در سایت باستان‌شناسی تولبور-۱۶ در شمال کوه‌های خانقای مغولستان کشف شده است که نشان می‌دهد هوموساپین‌های مدرن حدود ۴۵،۰۰۰ سال پیش از اوراسیا عبور کرده‌اند؛ ۱۰،۰۰۰ سال قبل‌تر از چیزی که تا کنون تصور می‌شد. دکتر «نیکلاس زوینس» از دانشگاه کالیفرنیا و موسسه‌ی ماکس پلانک بخش تکامل انسان، می‌گوید: «این سایت می‌تواند مکانی باشد که انسان‌های مدرن برای اولین بار با عموزاده‌های خود یعنی دنیسووان‌ها مواجه شده‌اند.»
حفاری‌های انجام شده در سایت تولبور-۱۶ منجر به کشف هزاران دست‌سازه‌ی سنگی شده است که ۸۲۶ مورد از آن‌ها مربوط به قدیمی‌ترین انسان‌هایی بوده است که در این مکان زندگی کرده‌اند. دکتر زوینس می‌گوید: «ابزار پیدا شده دارای لبه‌های بلند و منظم هستند و مشابه ابزار یافت شده در سایت‌های سیبری و شمال چین هستند. این موضوع نشان می‌دهد که این انسان‌ها در نواحی بسیار گسترده‌ای زندگی می‌کرده‌اند. این اجسام در گذشته نیز در سیبری پیدا شده‌اند، ولی تا این حد از استاندارد برخوردار نبوده‌اند. یکی از جنبه‌های جذاب این دست‌سازه‌ها این است که ساخت آن‌ها بسیار مشکل ولی در عین حال سیستماتیک بوده است و به نظر می‌رسد نشانه‌هایی از انسان‌هایی را دارند که دارای پس‌زمینه‌ی فنی و فرهنگی مشابهی بوده‌اند.»
تکنولوژی‌های مورد استفاده توسط انسان‌هایی که در این ناحیه زندگی می‌کرده‌اند، محققین را به این سمت هدایت کرده که نتیجه بگیرند ساکنین این ناحیه نئاندرتال‌ها و یا دنیسووان‌ها بوده‌اند. دکتر زوینس می‌گوید: « اگرچه ما بقایای هیچ انسانی را در این ناحیه پیدا نکرده‌ایم، ولی تاریخ‌هایی که به‌دست آورده‌ایم با عصر هوموساپین‌های اولیه‌ی پیدا شده در سیبری مطابقت دارد. پس از اینکه دیگر گزینه‌ها را به دقت در نظر گرفتیم، نشان داده‌ایم که این تغییرات ایجاد شده در تکنولوژی‌های مورد استفاده نشانه‌ای از مهاجرت هوموساپین‌ها به این ناحیه بوده است.»
زمان مسکونی بودن سایت تولبور-۱۶، حدود ۱۰،۰۰۰ سال از فسیل‌های جمجمه‌ای که در مغولستان یافت شده‌اند قدیمی‌تر است و تقریباً می‌توان گفت که به ۱۵،۰۰۰ سال پس از آنکه انسان از آفریقا خارج شده است برمی‌گردد.
تاریخ این ابزارهای سنگی با زمانی که از طریق داده‌های ژنتیکی برای روبه‌رو شدن هوموساپین‌ها و دنیسووان‌ها تخمین زده می‌شود، مطابقت دارد. دکتر زوینس می‌گوید: «اگرچه ما هنوز نمی‌دانیم این ملاقات دقیقاً کجا رخ داده است، ولی به نظر می‌رسد دنیسووان‌ها از طریق ژنتیکی به هوموساپین‌ها کمک کرده‌اند که بتوانند در ارتفاعات بلند سکونت گزینند تا به این ترتیب بتوانند در شرایط کمبود اکسیژن در فلات تبت زنده بمانند.»
نتایج این یافته‌ها در مجله‌ی Scientific Reports به چاپ رسیده است.