منظومه‌ای با سیاره و ستاره‌ای عجیب

منظومه‌ای با سیاره و ستاره‌ای عجیب
منظومه‌ای با سیاره و ستاره‌ای عجیب
مجله علمی ایلیاد - هر زمان که دانشمندان فکر می‌کنند مدل پیشنهادی آن‌ها برای شکل‌گیری سیستم‌های سیاره‌ای تکمیل شده است، چیزی یافت می‌شود که همه چیز را به هم می‌ریزد. مثال اخیر آن ستاره‌ای با جرم بسیار کم است که سیاره‌ای با جرمی برابر نصف مشتری به دور آن می‌چرخد.

ستاره‌شناسان تا کنون دریافته بودند که ستاره‌هایی که جرم پایینی دارند، توسط سیاره‌هایی که اندازه‌ای برابر زمین یا نپتون دارند احاطه می‌شوند و تا کنون سیاره‌های به اندازه‌ی مشتری را در حال گردش به دور این ستاره‌ها مشاهده نکرده بود. این واقعیت با تئوری‌هایی که در مورد نحوه‌ی شکل‌گیری سیاره‌ها وجود دارند مطابقت دارد، زیرا ابرهای گازی که توانایی ساختن ستاره‌هایی با جرم کم را دارند، معمولاً در دیسک‌های بیرونی خود ماده‌ی کافی برای ساختن سیاره‌های بزرگ را ندارند. با این توضیحات، کشف «GJ 3512b» غافلگیر کننده است. این کشف توسط ۱۸۳ نویسنده در مجله‌ی Science به چاپ رسیده است و توجهات زیادی را به خود معطوف کرده است. ستاره‌ی میزبان این سیاره‌ی «GJ 3512» است و با استاندارد ستاره‌ها، بسیار کوچک است. جرم آن یک هشتم جرم خورشید است. می‌توان گفت حداقل جرم GJ 3512b حدود ۰.۴۶ جرم مشتری است.

مدار سیاره‌ی GJ 3512b تقریباً ۲۰۴ روز طول می‌کشد. درخشندگی ستاره‌ی میزبان حدود ۰،۰۰۱۵۷ درخشندگی خورشید است، بنابراین نور ورودی بر روی سیاره‌ی آن کمتر از مشتری است، ولی به خاطر شکل مدار، سیاره‌ی GJ 3512b دوره‌هایی از گرما را به خود می‌بیند. نشانه‌هایی از وجود سیاره‌ی دوم در دوردست‌ها نیز مشاهده می‌شود، ولی این نشانه‌ها به اندازه‌ای واضح نیستند که بتوان بر اساس آن‌ها نتیجه گرفت.

ستاره‌های نوع M یا همان کوتوله‌های قرمز که جرم آن‌ها کمتر از ۶۰ درصد جرم خورشید باشد، مرسوم‌ترین ستاره‌ها در کهکشان ما هستند، ولی فقط ده درصد سیاره‌هایی که تا کنون کشف کرده‌ایم در اطراف این ستاره‌ها در حال گردش هستند. شاید این واقعیت به این خاطر باشد که رصدهای ما بیشتر بر روی ستاره‌هایی مانند خورشید متمرکز بوده است. به هر حال شاید به خاطر این باشد که مکان‌یابی سیاره‌های بزرگ‌تر راحت‌تر است و کوتوله‌های قرمز نیز معمولاً سیاره‌های این‌چنینی در اطراف خود ندارند. معمولاً اگر سیاره‌های بزرگ گازی را در اطراف کوتوله‌های قرمز دیده‌ایم، فواصل آنقدر دور بوده است که نمی‌توانستیم از روش‌های مرسوم مکان سیاره را تشخیص دهیم.

با احتساب این یافته‌ها، ستاره‌شناسان مجبور شده‌اند تغییراتی را در مدل مورد استفاده درباره‌ی شکل‌گیری سیاره‌ها بدهند.
مترجمامید محمدی - مجله علمی ایلیاد
مجله ایلیاد رادر اینستاگرام دنبال کنید...مجله ایلیاد رادر تلگرام دنبال کنید...مجله ایلیاد رادر آپارات دنبال کنید...مطالب مشابه● شواهد جدید برای مدل استاندارد کیهان‌شناسی● سیاره‌ی ناهید فعالیت‌های آتشفشانی دارد● قدیمی‌ترین نشانه‌های برخورد شهاب‌سنگ‌ها با زمین● تصویری فوق‌العاده از یک برج پلاسمایی بر روی سطح خورشید● کشف درخشان و داغِ جیمز وب● آیا می‌توان بر روی ماه کشاورزی کرد؟ ● آیا بر روی مریخ نیز رعد و برق رخ می‌دهد؟● چند نوع منظومه در کیهان وجود دارد؟● منشاء اَبَرسیاه‌چاله‌های نخستین چه بوده است؟● آیا احتمال انفجار دوباره‌ی جهان وجود دارد؟جدیدترین مطالب● آمار سرقت پس از قانون کاهش مجازات ● چطور لکه‌های مداد را از روی دیوار پاک کنیم؟● غلبه بر یکی از محدودیت‌های قانون اول ترمودینامیک● باکتری‌ها چگونه به مغز حمله می‌کنند؟● دانشمندان گامی دیگر به اینترنت کوانتومی نزدیک‌تر شده‌اند● چطور ویتامین B12 مورد نیاز بدن‌مان را تامین کنیم؟● ورود اورانیوم به خاک چه ارتباطی با کودهای کشاورزی دارد؟● آیا گیاهان هم صدا دارند؟● چطور در خانه توت فرنگی بکاریم؟● چطور جلوی استفراغ شیرخوار را بگیریم؟● چطور برای یک سفر کمپینگ آماده شویم؟● چگونه با عدم تعادل شیمیایی در مغز برخورد کنیم؟● پنج فایده‌ی دارچین برای سلامتی● کدام حیوان بلندترین گردن را در قلمرو حیوانات داشته است؟● چطور رادیاتور خودرو را تخلیه و تعویض کنیم؟● کشف آنزیمی که هوا را به انرژی تبدیل می‌کند● چگونه از شر مگسک چشم خلاص شویم؟● آیا اسب تک‌شاخ واقعاً وجود داشته است؟● چطور هوش هیجانی‌مان را اندازه گیری کنیم؟● منشاء رود نیل کجاست؟